Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia I. W. i A. W. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 2 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 1189/11 w przedmiocie wpisu od skargi w sprawie ze skargi I. W. i A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 26 października 2011 r., nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2008 r. postanawia oddalić zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 2 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 1189/11, Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wezwał I. W. i A. W. do uiszczenia solidarnie wpisu sądowego od skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 26 października 2011 r. w kwocie 200 zł, stosownie do § 2 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193).
Na powyższe zarządzenie zażalenie wniosła strona skarżąca domagając się jego zmiany. W treści pisma wyjaśniono, że złożona przez stronę skarga dotyczyła pięciu decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. w przedmiocie ustalenia łącznego zobowiązania pieniężnego za lata 2006 - 2010. W związku z powyższym dokonano rozdzielenia skarg na pięć odrębnych spraw prowadzonych pod sygnaturami od I SA/Gl 1187/11 do I SA/Gl 1191/11 i wezwano skarżących do uiszczenia wpisu w wysokości 200 zł w każdej ze spraw. Zdaniem I. i A. W. łączna kwota opłat sądowych (1.000 zł) jest niewspółmiernie wysoka i ogranicza prawo do sądu, tym bardziej, że sprawa łącznego zobowiązania pieniężnego za lata 2006 - 2010 była wszczęta i prowadzona zawsze "w całości", zaś uzasadnienia poszczególnych decyzji podatkowych były tożsame.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie wyjaśnienia wymaga, że przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 26 października 2011 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Wójta Gminy M. z dnia 28 lipca 2011 r., na mocy której uchylono - po wznowieniu postępowania - decyzję tego organu z dnia 25 stycznia 2008 r. w sprawie ustalenia łącznego zobowiązania pieniężnego za 2008 r. i ustalono wskazany podatek w innej wysokości.
W myśl art. 230 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), od skargi pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Wpis stosunkowy pobiera się w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne, w pozostałych sprawach pobiera się zaś wpis stały (art. 231 powołanej ustawy). Wysokość oraz szczegółowe zasady pobierania wpisu określa natomiast rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wydane na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 233 cytowanego Prawa. Zgodnie z § 2 ust. 5 powołanego aktu wykonawczego, wpis stały w sprawach skarg dotyczących postanowienia lub decyzji wydanych w trybie wznowienia postępowania administracyjnego, stwierdzenia nieważności, uchylenia lub zmiany albo wygaśnięcia aktu, bez względu na przedmiot sprawy, pobiera się w wysokości 200 zł.
W rozpatrywanym przypadku powołana wyżej regulacja znajduje zastosowanie. Przedmiotem skargi wniesionej przez I. W. i A. W. jest bowiem - jak wskazano wyżej - decyzja organu podatkowego wydana w trybie wznowienia postępowania. Nie może tym samy ulegać wątpliwości, że wysokość należnego wpisu sądowego w kwocie 200 zł została określona prawidłowo.
Bez wpływu na ocenę legalności zaskarżonego zarządzenia pozostają natomiast argumenty podniesione w zażaleniu. Poza sporem pozostaje fakt, że skarżący w jednym piśmie z dnia 26 listopada 2011 r. zaskarżyli pięć decyzji podatkowych. Stosownie do art. 57 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w przypadku zaskarżenia w jednym piśmie więcej niż jednego aktu (...), przewodniczący zarządza rozdzielenie skarg. Cytowany przepis nie pozostawia możliwości wyboru podjęcia określonych działań w opisanej w nim sytuacji. Przewodniczący jest bowiem zobligowany do zastosowania wskazanej normy prawnej, również w przypadku, gdy zaskarżone akty zawierają identyczne bądź podobne uzasadnienia.
Zasadnie zatem rozdzielono skargi wniesione w niniejszej sprawie i rozpoczęto prowadzenie pięciu odrębnych spraw pod sygnaturami: I SA/Gl 1187/11 - I SA/Gl 1191/11. Konsekwencją powyższego było zaś wezwanie do uiszczenia opłaty sądowej od każdej ze skarg oddzielnie (por. postanowienie NSA z dnia 16 czerwca 2010 r., sygn. akt I GZ 170/10 - treść orzeczenia dostępna w internetowej bazie orzeczeń sądów administracyjnych na stronie www.nsa.gov.pl).
W świetle przedstawionych okoliczności zaskarżone zarządzenie należało uznać za odpowiadające prawu.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 i art. 198 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.