Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędzia NSA Urszula Raczkiewicz (spr.) Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Protokolant Anna Ważbińska po rozpoznaniu w dniu 21 września 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 29 marca 2010 r. sygn. akt II SA/Łd 116/10 w sprawie ze skargi M.O. na decyzję Dyrektora Łódzkiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania oraz nałożenia sankcji postanawia odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
M.O. wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Łodzi z 29 marca 2010 r., sygn. akt II SA/Łd 116/10 oddalającego jej skargę na decyzję Dyrektora Łódzkiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łodzi z [...] listopada 2009 r. w przedmiocie wstrzymania płatności dla gospodarstwa niskotowarowego.
Wskazując, że działa w w trybie art. 285d ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r. nr 270, dalej jako p.p.s.a.) zarzuciła wymienionemu wyżej wyrokowi naruszenie przepisów postępowania w szczególności art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a., a w konsekwencji art. 106 § 3 i art. 113 § 2 p.p.s.a. w zw. z Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 18 września 2003 r. - Regulamin wewnętrznego urzędowania wojewódzkich sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 169, poz. 1646) oraz przepisami o biurowości sądowej.
Skarżąca wskazała, że wzruszenie powyższego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Podniosła, że nieprofesjonalny pełnomocnik (jej mąż W.O.) przedwcześnie, a innym razem z przekroczeniem terminu złożył skargę o wznowienie postępowania.
W uzasadnieniu skarżąca stwierdziła, że w dniu rozprawy przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym - 24 marca 2010 r. jej pełnomocnik zobowiązał się dostarczyć w terminie 3 dni orzeczenie potwierdzające jego dalszą niezdolność do pracy. Podniosła, że pełnomocnik zobowiązanie to wypełnił tego samego dnia, składając pismo procesowe i stosowne dokumenty. Okoliczność ta została potwierdzona przez Biuro Podawcze Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego prezentatą z datą [...] marca 2012 r. Tymczasem w uzasadnieniu wyroku sygn. akt. II SA/Łd 116/10 Sąd stwierdził na stronie 7: "Wprawdzie na rozprawie w dniu [...] marca 2010 r. W.O. oświadczył, iż nadal jest częściowo niezdolny do pracy i zobowiązał się do złożenia odpowiedniego dokumentu, to jednak do dnia wydania wyroku w sprawie żaden dokument poświadczający oświadczenie producenta rolnego nie wpłynął do Sądu." W ocenie skarżącej skoro Sąd zawarł powyższe twierdzenie w uzasadnieniu, to prawdopodobnie dokumenty , które przedstawił pełnomocnik nie zostały przedstawione składowi orzekającemu, czym naruszono art. 106 § 3 i art. 113 § 2 p.p.s.a. Skarżąca wskazała, że w dalszej części uzasadnienia wyroku, w stosunku do którego domaga się stwierdzenia niezgodności z prawem Sąd stwierdził: "w tej sytuacji uprawnione jest uwzględnienie w ustaleniach faktycznych wyłącznie niezdolności do pracy trwającej do marca 2007 r.
W ocenie skarżącej, w wyniku nieprzedstawienia składowi orzekającemu dokumentów dotyczących niezdolności do pracy jej męża została ona pozbawiona możliwości obrony swoich spraw, gdyż stan faktyczny przedstawiony przez Sąd był niepełny, a na skutek tego uchybienia niezgodny z prawem materialnym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do zasady wyrażonej w art. 285a § 1 p.p.s.a., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego przysługuje, gdy zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Oznacza to, że skarga taka nie przysługuje, jeżeli stronie przysługiwał środek odwoławczy, jednakże strona nie skorzystała z tego środka. Jest to bowiem przypadek, w którym wzruszenie orzeczenia było możliwe.