Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz (spr.) Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia del. WSA Stefan Kowalczyk po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi O. D. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Lublinie w sprawie o sygn. akt II SA/Lu 564/16 ze skargi Prokuratora Rejonowego Lublin - Północ w Lublinie na uchwałę Sejmiku Województwa Lubelskiego z dnia 28 lutego 2011 r. nr VI/55/11 w przedmiocie stypendium sportowego postanawia: oddalić skargę na przewlekłość postępowania
O. D. w piśmie z dnia 30 kwietnia 2018 r. wniósł skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania bez nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Lublinie, sygn. akt II SA/Lu 564/16, sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego Lublin - Północ w Lublinie na uchwałę Sejmiku Województwa Lubelskiego z dnia 28 lutego 2011 r. nr VI/55/11 w przedmiocie stypendium sportowego. O. D. postanowieniem z dnia 1 lutego 2017 r. został dopuszczony do udziału w powyższej sprawie w charakterze uczestnika postępowania.
Skarżący wniósł o stwierdzenie przewlekłości postępowania w sprawie, o odpowiednie uzasadnione zalecenia, uwagi, zobowiązania i wytyczne dla WSA w Lublinie oraz o zasądzenie na jego rzecz sumy pieniężnej w wysokości 20000 zł.
W uzasadnieniu skargi O. D. podniósł, że Sąd prowadził postępowanie w sposób przewlekły i z naruszeniem procedury. Rozpoznawanie wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu oraz o przyznanie prawa pomocy zajęło Sądowi osiem miesięcy - od czerwca 2016 r. do lutego 2017 r. Jest to w ocenie wnoszącego skargę czas zbyt długi. Skarżący podkreślił, że Sąd wydał wyrok po siedemnastu miesiącach od zarejestrowania skargi. W dalszej części pisma O. D. postawił szereg zarzutów odnoszących się do postępowania przed WSA w Lublinie oraz do wydanego w sprawie wyroku.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga na przewlekłość postępowania nie zasługuje na uwzględnienie i z tej przyczyny podlega oddaleniu.
Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2018 r., poz. 75 - powoływanej dalej jako ustawa), strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to konieczne do wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Aby stwierdzić, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania należy ocenić w szczególności terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty (...) uwzględniając charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się strony zarzucającej przewlekłość postępowania (art. 2 ust. 2 ustawy).
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w niniejszej sprawie nie wystąpiła przewlekłość postępowania sądowoadministracyjnego w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy. Skarga Prokuratora Rejonowego Lublin-Północ w Lublinie na uchwałę Sejmiku Województwa Lubelskiego z dnia 28 lutego 2011 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie dnia 3 czerwca 2016 r. Sąd w pierwszej kolejności wezwał organ do nadesłania całości akt sprawy. Akta zostały nadesłane przez organ w dniu 30 czerwca 2016 r. Jednocześnie w dniu 9 czerwca 2016 r. do Sądu wpłynął wniosek O. D. o dopuszczenie do udziału w postępowaniu. W dniu 31 sierpnia 2016 r. Sąd wydał postanowienie odmawiające dopuszczenia O. D. do udziału w postępowaniu. Na to postanowienie w dniu 19 września 2016 r. wpłynęło zażalenie, które po uiszczeniu przez wnoszącego zażalenie wpisu sądowego zostało przekazane do Naczelnego Sądu Administracyjnego w dniu 7 października 2016 r. Po zwrocie akt z NSA w dniu 12 grudnia 2016 r. Sąd pismem z dnia 22 grudnia 2016 r. wezwał O. D. do wykazania interesu prawnego. Odpowiedź na powyższe wezwanie wpłynęła do Sądu w dniu 30 grudnia 2016 r. W dniu 10 stycznia 2017 r. referendarz sądowy rozpoznał wniosek O. D. o przyznanie prawa pomocy, odmawiając jej przyznania. Następnie postanowieniem z dnia 1 lutego 2017 r. Sąd dopuścił O. D. do udziału w postępowaniu. W dniu 2 lutego 2017 r. O. D. złożył sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego oraz skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania. W dniu 8 lutego 2017 r. Sąd wydał postanowienie zmieniające postanowienie referendarza i przyznające stronie prawo pomocy. Następnie w dniu 13 lutego 2017 r. Sąd przekazał do Naczelnego Sądu Administracyjnego akta sprawy wraz ze skargą na przewlekłe prowadzenie postępowania. Postanowieniem z dnia 23 marca 2017 r. skarga na przewlekłe prowadzenie postępowania została odrzucona przez NSA. Akta sprawy zostały zwrócone do WSA w Lublinie w dniu 6 czerwca 2017 r. W dniu 7 sierpnia 2017 r. wydane zostało zarządzenie o wyznaczeniu rozprawy na dzień 7 września 2017 r. Wyrok oddalający skargę w niniejszej sprawie został wydany w dniu 7 września 2017 r., a w dniu 30 listopada 2017 r. do Sądu wpłynęła skarga kasacyjna Prokuratora na powyższy wyrok. W dniu 4 grudnia 2017 r. skargę kasacyjną złożył również pełnomocnik O. D. Sąd przekazał akta wraz ze skargami kasacyjnymi do NSA w dniu 22 stycznia 2018 r.
W świetle powyższego należy stwierdzić, że sprawa została załatwiona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie bez zbędnej zwłoki, gdyż Sąd podejmował działania sprawnie i terminowo. Do przedłużenia postępowania doszło jedynie z powodu konieczności rozpoznania wniosków strony: o dopuszczenie do udziału w postępowaniu i o przyznanie prawa pomocy, a także skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania. Wbrew stanowisku wnoszącego skargę, za zasadne należy uznać wezwanie przez WSA w Lublinie O. D. do wykazania interesu prawnego. Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając postanowienie o odmowie dopuszczenia O. D. do udziału w postępowaniu, stwierdził, że Sąd I instancji nie dokonał analizy przepisów pod kątem udziału w charakterze uczestnika postępowania innego podmiotu niż wnoszący skargę prokurator. Zdaniem NSA, Sąd I instancji zupełnie pominął przesłankę istnienia interesu prawnego wnioskodawcy. Z tej przyczyny przed przystąpieniem do rozpoznania wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu WSA w Lubinie był zobowiązany do ustalenia istnienia interesu prawnego wnioskodawcy.
Z tych wszystkich przyczyn skargę na przewlekłość postępowania sądowego w niniejszej sprawie należało ocenić jako niezasadną.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, orzekł jak w sentencji.