Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Maria Myślińska po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia M. M.-W. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Izby Gospodarczej Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2012 r., sygn. akt II GPP 21/12 w zakresie wezwania do uiszczenia wpisu sądowego w sprawie ze skargi M. M.-W. na bezczynność Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W. w przedmiocie ustalenia ważności umowy ubezpieczenia obowiązkowego postanawia: odrzucić zażalenie.
W dniu [...] października 2012 r. M. M.-W. wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki w sprawie zawisłej przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w W., sygn. akt VI SAB/Wa 4/11, ze skargi M. M.-W. na bezczynność Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W. w przedmiocie ustalenia ważności umowy ubezpieczenia obowiązkowego.
Przewodniczący Wydziału II Izby Gospodarczej Naczelnego Sądu Administracyjnego zarządzeniem z 24 października 2012 r., sygn. akt II GPP 21/12, wezwał pełnomocnika skarżącej do uiszczenia wpisu w kwocie 100 zł w kasie Sądu bądź na rachunek bankowy Sądu w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi, na podstawie art. 17 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze zm.) w zw. z art. 220 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.).
Pełnomocnik M. M.-W. wniósł zażalenie na powyższe zarządzenie, stwierdzając, że nie żąda się opłat od pisma, jeżeli już z niego wynika, że podlega ono odrzuceniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 194 § 1 p.p.s.a. zażalenie jest obok skargi kasacyjnej środkiem odwoławczym, który wnosi się do Naczelnego Sądu Administracyjnego i który przysługuje od postanowień wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto od postanowień wymienionych w tym przepisie. Z kolei z treści art. 15 § 1 pkt 1 i art. 173 § 1 p.p.s.a. wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpoznawania środków odwoławczych, tj. skarg kasacyjnych i zażaleń od wyroków i postanowień wojewódzkich sądów administracyjnych stosownie do przepisów tej ustawy. Ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w żadnym przepisie nie dopuszcza możliwości rozpoznawania skargi kasacyjnej bądź zażalenia od orzeczeń wydanych przez Naczelny Sąd Administracyjny, bowiem z chwilą wydania stają się one prawomocne. Oznacza to, że na zarządzenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie przysługuje żaden środek odwoławczy, w tym zażalenie.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny uznał zażalenie skarżącej za niedopuszczalne i odrzucił je się na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 197 § 1 i § 2 p.p.s.a.