Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Irena Wiszniewska-Białecka (spr.) Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia del. WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi O. D. na przewlekłość postępowania prowadzonego przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Lublinie pod sygn. akt II SA/Lu 92/17 w sprawie ze skargi O. D. na uchwałę Sejmiku Województwa Lubelskiego z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie stypendium sportowego postanawia odrzucić skargę na przewlekłość postępowania.
W piśmie z 27 lutego 2017 r. O. D. (skarżący) zawarł - oprócz zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 21 lutego 2017 r. (II SA/Lu 92/17) i wniosku o wyłączenie sędziego sprawozdawcy - skargę na przewlekłość postępowania prowadzonego przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym pod sygn. akt II SA/Lu 92/17. Wniósł o stwierdzenie przewlekłości postępowania, wydanie odpowiednich zaleceń dla WSA w Lublinie i zasądzenie sumy pieniężnej w wysokości 10 000 zł. W uzasadnieniu wskazał argumenty odnoszące się do wniosku o wyłączenie sędziego oraz kwestionujące zgodność z prawem postanowienia WSA z 21 lutego 2017 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga na przewlekłość postępowania podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1259 ze zm.; ustawa o skardze na przewlekłość postępowania) skarga na przewlekłość powinna zawierać: 1) żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie, której skarga dotyczy; 2) przytoczenie okoliczności uzasadniających żądanie. Skarżący powinien zatem w uzasadnieniu skargi szczegółowo wskazać konkretne działania bądź zaniechania sądu rozpoznającego sprawę, które w konsekwencji doprowadziły do zwłoki (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 7 czerwca 2005 r., III SPP 103/05 i III SPP 95/05, OSNP 2006 r., z. 1-2, poz. 35 i 34). Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o skardze na przewlekłość postępowania, skargę niespełniającą wymagań przewidzianych w art. 6 ust. 2 tej ustawy sąd odrzuca bez wzywania do uzupełnienia braków.
W niniejszej sprawie skarżący nie przytoczył okoliczności uzasadniających żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania. W skardze na przewlekłość postępowania skarżący nie wskazał przykładów czynności procesowych, których Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie nie podjął lub dokonał wadliwie, a które w ocenie skarżącego mogłyby świadczyć o nieuzasadnionej zwłoce w postępowaniu sądowym. Skarżący przytoczył wyłącznie argumenty wskazujące na niezgodność z prawem postanowienia WSA z 21 lutego 2017 r., a także dotyczące wniosku o wyłączenie sędziego sprawozdawcy. Argumentacja ta nie stanowi uzasadnienia żądania stwierdzenia przewlekłości postępowania.
Z tego względu Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o skardze na przewlekłość postępowania, postanowił jak w sentencji.
PG