Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Janusz Zajda Sędziowie: sędzia NSA Stanisław Gronowski sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi J. D. o stwierdzenie, że nastąpiło naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu o sygn. akt VI SO/Wa 3/13 w sprawie z wniosku J. D. o wymierzenie grzywny Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia za nieprzekazanie do sądu skargi wraz z aktami sprawy postanawia: odrzucić skargę strony o stwierdzenie, że nastąpiło naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki
Pismem z dnia 25 lutego 2014 r. J.D. ponownie wniósł skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w W. i Naczelnym Sądem Administracyjnym. W skardze opisał dotychczasowy przebieg postępowanie przed Wojewódzkim i Naczelnym Sądem Administracyjnym i wskazał, że do dnia wnoszenia skargi na przewlekłość nie została rozstrzygnięta skarga z dnia 7 stycznia 2013 r., natomiast wniosek o wymierzenie grzywny został rozstrzygnięty nieprawomocnie. Skarżący wskazał, że brak prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy przez tak długi okres naraził go na bardzo poważne konsekwencje, w szczególności finansowe. W związku z powyższym skarżący wniósł o przyznanie kwoty 10.000 zł z tytułu stwierdzenia przewlekłości postępowania z uwagi na ww. konsekwencje oraz jego wiek i stan zdrowia.
Pismem z dnia 28 lutego 2014 r. Przewodniczący Wydziału II Izby Gospodarczej Naczelnego Sądu Administracyjnego wezwał do nadesłania odpisu skargi na przewlekłość postępowania poświadczonego za zgodność z oryginałem oraz do uiszczenia wpisu sądowego w kwocie 100 zł.
Pismem z dnia 17 marca 2014 r. skarżący wniósł o uchylenie w/w wezwania nie uiszczając żądanego wpisu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki podlega odrzuceniu.
Skarga ta została wniesiona na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179 poz. 1843 ze zm. - dalej jako ustawa).
W art. 17 ust. 1 tej ustawy został ustanowiony obowiązek uiszczenia stałej opłaty od skargi na przewlekłość postępowania w wysokości 100 zł.
Opłata, o jakiej mowa w tym przepisie jest opłatą sądową, w rozumieniu art. 211 i art. 212 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej p.p.s.a.), do której mają zastosowanie reguły postępowania przewidziane w art. 219 - art. 220 p.p.s.a.
W przedmiotowej sprawie oznacza to obowiązek zastosowania art. 220 § 1, zgodnie z którym w przypadku nieuiszczenia należnej opłaty przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania (w przypadku skargi na przewlekłość postępowania - jej odrzucenia, co wynika z art. 220 § 3 ustawy) uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dręczenia wezwania.
Jak wynika z akt sprawy skarżący został wezwany do uiszczenia opłaty stałej, określonej w art. 17 ust. 1 ustawy. Skarżący błędnie przyjął, że nie ma obowiązku uiszczenia opłaty od skargi na przewlekłość postępowania, na podstawie art. 239 p.p.s.a. (przedmiot skargi nie dotyczy bowiem jednej ze spraw wymienionych w tym przepisie). Nie wystąpił też o przyznanie prawa pomocy. W związku z tym, iż wezwanie zostało prawidłowo sformułowane, niezastosowanie się przez stronę do jego treści powinno skutkować odrzuceniem skargi ze względu na jej nieopłacenie.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 58 § 3 w zw. z art. 220 § 3 i w zw. z art. 193 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.