Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Janusz Zajda po rozpoznaniu w dniu 12 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku "D." Sp. z o.o. w S. o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej "D." Sp. z o.o. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 8 kwietnia 2010 r.; sygn. akt VI SA/Wa 58/10 w sprawie ze skargi "D." Sp. z o.o. w S. na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] listopada 2009 r.; nr [...] w przedmiocie nakazu wycofania produktów z rynku oraz nałożenia kary pieniężnej za wprowadzenie niektórych produktów niespełniających wymogów bezpieczeństwa postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z 8 kwietnia 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 58/10, oddalił skargę "D." Sp. z o.o. w S. na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z [...] listopada 2009 r., nr [...], w przedmiocie nakazu wycofania produktów z rynku oraz nałożenia kary pieniężnej.
Od powyższego orzeczenia "D." Sp. z o.o. w S. złożyła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w której wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na niewykonalność nałożonego obowiązku, a także toczące się postępowanie egzekucyjne. Przedłożyła postanowienie Wojewody [...] o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia do wykonania obowiązku oraz tytuł wykonawczy Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Podniosła, że zarówno tytuł wykonawczy jak i postanowienie Wojewody o nałożeniu grzywny przewidują dodatkowe obowiązki, polegające na zniszczeniu produktów i sporządzeniu z tego zniszczenia protokołu. Obowiązki te są niezgodne z treścią decyzji, która mówi jedynie o obowiązku wycofania produktu z rynku.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie jest zasadny.
Przepis art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, dalej p.p.s.a.) daje sądowi możliwość wstrzymania wykonania w całości lub części zaskarżonego aktu, bądź czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Pod pojęciem wyrządzenia znacznej szkody należy rozumieć taką szkodę - majątkową lub niemajątkową - której nie będzie można wynagrodzić przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub nie będzie można jej wyegzekwować, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Natomiast trudne do odwrócenia skutki, to takie skutki prawne lub faktyczne, które raz zaistniałe, spowodują istotną bądź trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków.
Zawarty w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia jest zamknięty. Oznacza to, że ustawa w sposób wyczerpujący wskazuje przesłanki wstrzymania wykonania orzeczenia ostatecznego, uzależniając tę możliwość wyłącznie od wykazania istnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Strona skarżąca dążąc do wstrzymania wykonania decyzji musi złożyć stosowny wniosek i uprawdopodobnić, że istnieją przesłanki uzasadniające odstąpienie od zasady wykonalności orzeczeń ostatecznych i wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia.
W zawartym w skardze kasacyjnej wniosku Spółka nie powołała żadnych informacji, które wskazywałyby, że wykonanie zaskarżonej decyzji może spowodować wyrządzenie znacznej szkody lub trudne do odwrócenia skutki. Podnoszona przez Spółkę okoliczność, że zarówno tytuł wykonawczy, jak i postanowienie Wojewody [...] nakładają dodatkowe obowiązki, w ocenie Spółki niezgodne z treścią decyzji, nie podlega ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w postępowaniu z wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji, gdyż akty te zostały wydane w postępowaniu egzekucyjnym. Wskazanie z kolei na niemożliwość wykonania obowiązku nałożonego decyzją, nie ma znaczenia w postępowaniu z wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji. W tym postępowaniu Naczelny Sąd Administracyjny bada przesłanki wstrzymania wykonania decyzji, a nie prawidłowość i przesłanki jej wydania.
Taka konstrukcja wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji oznacza, iż Naczelny Sąd Administracyjny nie miał możliwości oceny jego zasadności pod względem wystąpienia przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania decyzji, o których mowa w cytowanym art. 61 § 3 p.p.s.a. Nie jest rolą Sądu domniemywanie, gdzie strona skarżąca upatruje niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 61 § 3 w zw. z art. 193 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.