Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Hanna Kamińska po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej N. K. M. D. i C. "G. H." w N. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 15 marca 2011 r., sygn. akt VI SA/Wa 2072/09 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi N. K. M. D. i C. "G. H." w N. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] września 2009 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 15 marca 2011 r., sygn. akt VI SA/Wa 2072/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odrzucił skargę N. K. M. D. i C. "G. H." w N. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] września 2009 r., Nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia.
Sąd I instancji wskazał, że w zaskarżonej decyzji organ pouczył skarżącego, że od tej decyzji nie przysługuje odwołanie, lecz strona niezadowolona z decyzji może złożyć do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad wiosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Natomiast skarżący na powyższą decyzję wniósł, za pośrednictwem organu, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W tej sytuacji Sąd I instancji uznał skargę za niedopuszczalną, gdyż skarżący nie wyczerpał przysługującego mu w postępowaniu administracyjnym środka zaskarżenia od powyższej decyzji, jakim jest wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Dlatego też, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) skargę odrzucił.
N. K. M. D. i C. "G. H." w N. zaskarżył powyższe postanowienie w całości wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie od organów kosztów zastępstwa procesowego.
Skargę kasacyjną oparł na podstawie naruszenia przepisów postępowania, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
- art. 141 § 4 w zw. z art. 145 § 1 lit. b w zw. z art. 133 § 1 w zw. z art. 166 p.p.s.a. poprzez błędne przedstawienie sprawy i nieuwzględnienie w orzekaniu ustaleń faktycznych poczynionych przez organ, tzn. pominięcie faktu przystąpienia do sprawy pełnomocnika skarżącego na etapie wszczęcia postępowania i nieodręczania mu pism procesowych, w tym zaskarżonej decyzji, co wynika z akt sprawy i stanowi samodzielną przesłankę do wznowienia postępowania,
- art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), poprzez nieprawidłowe wykonywanie kontroli legalności decyzji i pozostawienie w obrocie prawnym decyzji niezgodnej z prawem.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący podkreślił, że Sąd I instancji nie uwzględnił w swoim uzasadnieniu wielokrotnie przez skarżącego podnoszonego faktu, że w postępowaniu administracyjnym organ całkowicie pominął pełnomocnika skarżącego, który zgłosił się do tego postępowania wkrótce po jego wszczęciu, nie prowadził z nim korespondencji oraz nie doręczył mu wydanej w sprawie decyzji, co stanowi podstawę do wznowienia postępowania. Pominięcie w postępowaniu pełnomocnika spowodowało, że skarżący bez własnej winy nie brał udziału w postępowaniu tj. nie złożył w terminie do organu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną organ wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej.