Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Czesława Socha po rozpoznaniu w dniu 7 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. G. Spółki z o.o. w K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 13 grudnia 2010 r., sygn. akt III SAB/Kr 114/10 w sprawie ze skargi M. G. Spółki z o.o. w K. na bezczynność Dyrektora Izby Skarbowej w K. w sprawie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych ([...]) postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2010 r., sygn. akt III SAB/Kr 114/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. umorzył postępowanie w sprawie ze skargi M. G. Spółki z o.o. w K. na bezczynność Dyrektora Izby Skarbowej w K. w sprawie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych ([...]).
Sąd pierwszej instancji opierając się o treść art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), stanowiącego, iż w przypadku uwzględnienia skargi na bezczynność organu sąd zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub do dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikającego przepisów prawa uznał, że uwzględnienie skargi Spółki było niemożliwe. W dacie złożenia skargi na bezczynności Dyrektora Izby Celnej nie był on organem właściwym do rozpatrywania sprawy dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na urządzaniu i prowadzeniu gier na automatach o niskich wygranych.
Powyższa ocena sformułowana została w związku z następującym stanem faktycznym sprawy. W dniu 31 października 2009 r., związku z wejściem w życie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323) Dyrektor Izby Skarbowej utracił kompetencje do rozpatrywania spraw z zakresu gier i zakładów wzajemnych na rzecz Dyrektora Izby Celnej, o czym poinformowano stronę pismem z dnia 22 października 2009 r. W dniu 2 listopada 2009 r., Dyrektora Izby Skarbowej w K. przekazał akta sprawy Dyrektorowi Izby Celnej w K.. Spółka M., skargę na bezczynność Dyrektora Izby Skarbowej wniosła w dniu 5 marca 2010 r. Powyższe uzasadniało w ocenie Sądu pierwszej instancji konieczność umorzenia przedmiotowego postępowania.
Skarga kasacyjną Spółka M. G. zaskarżyła powyższe postanowienie w całości wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego.
Postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy a to art. 3 § 2 pkt 8, art. 149 i art. 161 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W uzasadnieniu podniesiono, że błędnie Sąd pierwszej instancji rozumie treść art. 149 powołanej ustawy w zakresie w jakim uważa on, że nie jest władny stwierdzić bezczynności organu, jeśli nie może on go równocześnie zobowiązać do wydania decyzji w oznaczonym czasie. Takie rozumowanie, zdaniem Skarżącej prowadziłoby do fikcji kontroli administracyjnej terminowości rozpoznawania spraw przez organy administracji, albowiem mogłyby one dowolnie przekazywać sobie sprawy, które to działanie oznaczałoby przerwanie biegu terminów do ich załatwienia a tym samym skarga na bezczynność nie byłaby uwzględniona. W ocenie Skarżącej istniały podstawy do stwierdzenia bezczynności organu a tym samym Sąd pierwszej instancji bezpodstawnie umorzył postępowanie w sprawie.