Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Jagielska po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "P." Sp. z o.o. w P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 15 maja 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 1447/15 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi "P." Sp. z o.o. w P. na postanowienie Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie kontynuowania czynności kontrolnych postanawia: 1. odrzucić skargę kasacyjną; 2. zwrócić "P." Sp. z o.o. w P. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. uiszczony wpis od skargi kasacyjnej w wysokości 100 (sto) złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 15 maja 2015 r. o sygn. akt V SA/Wa 1447/15, orzekając na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a. odrzucił skargę "P." Sp. z o.o. w P. (dalej: Spółka) na postanowienie Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lutego 2015 r. w przedmiocie kontynuowania czynności kontrolnych. Wyjaśniając motywy podjętego rozstrzygnięcia Sąd powołał się na uchwałę siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 13 stycznia 2014 r. o sygn. akt II GPS 3/13 (publik. ONSAiWSA z 2014 r. nr 4, poz. 55) i na tej podstawie uznał, że kontroli sądu administracyjnego nie podlega postanowienie organu o kontynuowaniu czynności kontrolnych.
Skargą kasacyjną Spółka domagała się uchylenia powyższego postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
W stanie prawnym właściwym dla sprawy od postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przedmiocie odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. jako kończącego postępowanie w sprawie przysługiwała skarga kasacyjna (art. 173 § 1 p.p.s.a. w brzmieniu sprzed dnia 15 sierpnia 2015 r.). Zgodnie z treścią art. 183 § 1 p.p.s.a. NSA jest związany skargą kasacyjną, co oznacza, że rozpoznaje sprawę wyłącznie w granicach zarzutów w niej postawionych, natomiast pod rozwagę bierze z urzędu jedynie nieważność postępowania w myśl art. 183 § 2 pkt 1-6 p.p.s.a.
Skargę kasacyjną należało odrzucić.
Zgodnie z art. 176 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna odpowiadać określonym wymaganiom formalnym i materialnym. Do pierwszej grupy należy zaliczyć wymagania ogólne, przewidziane dla wszystkich pism w postępowaniu sądowym, wymienione w art. 46 oraz art. 47 p.p.s.a. Oznacza to, że w skardze kasacyjnej należy: oznaczyć sąd, do którego jest skierowana; podać imię i nazwisko lub nazwę stron; ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników; oznaczyć rodzaj pisma; zamieścić osnowę skargi kasacyjnej; zamieścić podpis autora skargi, wymienić załączniki; oznaczyć miejsce zamieszkania stron i ich pełnomocników lub adres do doręczeń. Ponadto do skargi kasacyjnej należy dołączyć: pełnomocnictwo, odpis lub odpisy skargi kasacyjnej oraz odpisy załączników.
Skarga kasacyjna powinna spełniać także wymagania szczególne, stanowiące o jej istocie, które - jak podkreśla się w doktrynie - mają charakter materialny (por. B. Adamiak [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2010, s. 470). Jeżeli nie zostaną one spełnione, w ogóle nie można traktować takiego pisma jako skargi kasacyjnej. Do szczególnych wymagań skargi kasacyjnej należy: oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, wskazanie, czy jest ono zaskarżone w całości czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie oraz wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.