Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędzia NSA Maria Jagielska Sędzia del. WSA Joanna Zabłocka (spr.) Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. S.A. w B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 30 maja 2012 r. sygn. akt VI SAB/Wa 255/11 w sprawie ze skargi P. S.A. w B. na bezczynność Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w przedmiocie wydania decyzji o korekcie końcowej kosztów osieroconych postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym skargą kasacyjną postanowieniem z dnia 30 maja 2012 r. wydanym w sprawie o sygn. akt VI SAB 255/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. po rozpoznaniu skargi P. S.A. z siedzibą w B. (dalej: G. S.A.) na bezczynność Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE) w przedmiocie wydania decyzji o korekcie końcowej kosztów osieroconych umorzył postępowanie sądowoadministracyjne oraz zasądził od organu na rzecz skarżącej Spółki zwrot kosztów postępowania sądowego.
Sąd orzekał następującym stanie sprawy:
Pismem z 17 września 2010 r. - powołując się na art. 52 § 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. dalej p.p.s.a.) - G. S.A. wezwała Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki do usunięcia naruszenia prawa poprzez wydanie, zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. Nr 130 poz. 905 ze zm., dalej: ustawa KDT), decyzji o korekcie końcowej kosztu osieroconego z tytułu nakładów poniesionych na majątek wytwórczy P. G. S.A. (poprzednik prawny strony skarżącej, dalej: E. S.A.).
Prezes URE w piśmie z 12 października 2010 r. wskazał, że uwzględnienie powyższego żądania nie jest możliwe, gdyż wydanie w 2010 r. decyzji o korekcie końcowej kosztów osieroconych dla G. S.A. naruszałoby art. 31 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 1 i 6 ustawy KDT. Zgodnie z tymi przepisami okres korygowania dla G. S.A. trwa do 16 grudnia 2016 r.
G. S.A. pismem z [...] listopada 2010 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. skargę na bezczynność Prezesa URE w przedmiocie zaniechania wydania decyzji o korekcie końcowej kosztów osieroconych.
Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie oddalenie wskazując, iż sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Postanowieniem z 18 marca 2011 r. sygn. akt VI SAB/Wa 72/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. odrzucił skargę G. S.A. na bezczynność Prezesa URE w przedmiocie wydania decyzji o korekcie końcowej kosztów osieroconych wskazując, że sądy administracyjne nie są właściwe rzeczowo do rozpatrywania spraw związanych z decyzjami wydawanymi przez Prezesa URE w przedmiocie określonym w art. 31 ust. 1 ww. ustawy z 29 czerwca 2007r., a tym samym nie są właściwe w przedmiocie rozpatrywania skarg na bezczynność organu w zakresie wydania decyzji na podstawie tego przepisu.
W wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej wniesionej przez G. S.A. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 27 października 2011 r. sygn. akt II GSK 1536/11 uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu postanowienia Naczelny Sąd Administracyjny wskazał m.in., że błędne jest stanowisko Sądu pierwszej instancji, iż to sąd powszechny jest właściwy do rozstrzygnięcia sprawy w zakresie, w którym organ pozostaje w bezczynności w sprawie wydania przedmiotowej decyzji. Sąd powszechny będzie właściwy do dokonania merytorycznej kontroli decyzji wydanej przez Prezesa URE, natomiast kontrola legalności działania organu administracji publicznej w zakresie dochowania wymogów proceduralnych postępowania administracyjnego należy do właściwości sądów administracyjnych.