Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Rysz po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M.C. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 17 października 2014 r., sygn. akt V SA/Wa 2577/14 o odrzuceniu skargi M.C. na pismo Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w sprawie odmowy przyznania pomocy finansowej ze środków unijnych postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., postanowieniem objętym skargą kasacyjną, odrzucił skargę M.C. na informację Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] kwietnia 2014 r. w sprawie odmowy przyznania pomocy finansowej ze środków unijnych.
Sąd I instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia:
Informacją z [...] kwietnia 2014 r., doręczoną w dniu 23 kwietnia 2014 r., skarżący został zawiadomiony o odmowie przyznania pomocy finansowej ze środków unijnych.
W dniu 6 maja 2014 r. skarżący wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z dnia 15 lipca 2014 r., a więc po upływie 60 dni od daty wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, organ udzielił skarżącemu odpowiedzi na powyższe wezwanie, stwierdzając, że nie doszło do naruszenia prawa przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.
Pismem z 14 sierpnia 2014 r. M.C. wniósł za pośrednictwem organu "Skargę na informację Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 15 lipca 2014 r. o negatywnym wyniku rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa oraz wcześniejszą informację Dyrektora Oddziału Regionalnego ARiMR w S. z dnia 18 kwietnia 2014 r. odmawiającą przyznania pomocy finansowej ze środków unijnych dotyczącą jednostki [...]".
Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucając skargę wskazał, że stosownie do treści art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Zgodnie z § 2 ww. przepisu przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Natomiast zgodnie z § 3 ww. przepisu jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa.
Sąd stwierdził, że zgodnie z art. 53 § 2 p.p.s.a., w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa. Sąd wskazał na uchwałę składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2007 r., II OPS 2/2007, w której stwierdził, że z powyższego przepisu wynikają dwa terminy wniesienia skargi związane z wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa. Po pierwsze, jest to termin trzydziestu dni, który ma zastosowanie w sytuacji, gdy organ udzieli odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa i biegnie od dnia doręczenia skarżącemu odpowiedzi. Doręczenie odpowiedzi na wezwanie jest zdarzeniem, które jest początkiem terminu oznaczonego w dniach, co oznacza, że przy obliczaniu terminu nie uwzględnia się dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło (art. 111 § 2 Kodeksu cywilnego w związku z art. 83 § 2 p.p.s.a.). Sąd zwrócił uwagę, że przedmiotem zaskarżenia jest akt, a nie odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Po drugie, jest to termin sześćdziesięciu dni, który ma zastosowanie w sytuacji, gdy organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa i biegnie od dnia wniesienia tego wezwania do organu. Z relacji obu terminów wskazanych w art. 53 § 2 p.p.s.a. wynika, że już z dniem wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa rozpoczyna bieg termin sześćdziesięciu dni do wniesienia skargi, mimo że sprawa udzielenia odpowiedzi na to wezwanie jest otwarta. Jeżeli w tym okresie organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, to nieprzerwanie biegnie termin sześćdziesięciu dni, liczony od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Z powyższej uchwały wynika, że skarga wniesiona jest w terminie zarówno wtedy gdy złożono ją w terminie 30 dni od udzielenia negatywnej odpowiedzi na wezwanie jak i wówczas, gdy wniesiono ją w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa, a przed upływem terminu do załatwienia wezwania, jeśli organ nie uwzględnił wezwania.