Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Sieńczyło - Chlabicz po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2105 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 4120/14 w sprawie ze skargi [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie zastosowania wobec rzeczoznawcy majątkowego kary dyscyplinarnej postanawia: oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt VI SA/Wa 4120/14, oddalił skargę [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie zastosowania wobec rzeczoznawcy majątkowego kary pieniężnej.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku [...] wniósł między innymi o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zawierał uzasadnienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. dalej: p.p.s.a.), sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Wprowadzona w omawianym przepisie ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady wynikającej z art. 61 § 1 ustawy - p.p.s.a., w myśl której wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w rozpoznawanej sprawie nie ma niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody, bądź spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w wyniku wykonania zaskarżonej decyzji. Rodzaj nałożonego w niniejszej sprawie obowiązku (kara dyscyplinarna) nie wywołuje stanu, który byłby nieodwracalny, skoro chodzi o świadczenie pieniężne, które ze swej natury jest przecież odwracalne. W przypadku ewentualnego uwzględnienia skargi istnieje bowiem możliwość zwrotu uiszczonej kwoty. Powyższej oceny nie zmienia złożony w niniejszej sprawie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji zawarty w skardze kasacyjnej, gdyż nie zawiera on żadnego uzasadnienia (o czym niżej). Skarżący nie wskazał zatem przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a, które w jego ocenie uzasadniałyby zastosowanie ochrony tymczasowej.
Niezależnie od powyższego wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zawiera uzasadnienia, co uniemożliwia jego merytoryczną ocenę. To na wnioskodawcy spoczywa obowiązek uzasadnienia wniosku, tak aby przekonać Sąd do zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wskazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione (zob. B. Dauter, Komentarz do art. 61 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.02.153.1270), [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, LEX, 2009, wyd. III, pkt 9). Najdobitniej wyraził to Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04 (niepubl.), w którym stwierdził, że brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.
W sprawie, zawarty w skardze kasacyjnej wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji ograniczał się do stwierdzenia: "wnoszę o wstrzymanie decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] października 2014 r. nr [...]". Tak sformułowany wniosek nie zawiera żadnego uzasadnienia. Nie jest rolą Sądu domniemywanie, gdzie strona skarżąca upatruje niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji. Obowiązkiem strony było sprecyzowanie we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji okoliczności wskazujących na zaistnienie przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a. (tak też NSA w postanowieniu 1 14 października 2014 r., I GZ 331/10).
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 p.p.s.a., oddalił wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.