Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Kabat - Rembelska po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M.G. - H. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 25 lipca 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 953/07 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi M. G. - H. na uchwałę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu na listę radców prawnych postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 25 lipca 2007 r. o sygn. akt VI SA/Wa 953/07 odrzucił skargę M. G. - H. na uchwałę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] lutego 2007 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu na listę radców prawnych.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji podał, że M. G. - H. złożyła w dniu [...] kwietnia 2007 r. bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. skargę na uchwałę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] lutego 2007 r. odmawiającą jej wpisu na listę radców prawnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. w dniu [...] maja 2007 r. na podstawie art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.), dalej p.p.s.a., przesłał skargę do Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych. W dniu [...] maja 2007 r. organ w trybie art. 54 § 2 p.p.s.a. przekazał Sądowi I instancji skargę M. G. - H. wraz z odpowiedzią na skargę oraz z aktami sprawy. Zdaniem Sądu I instancji bezpośrednie wniesienie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skutkowało przekroczeniem ustawowego terminu o jakim mowa w art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
W skardze kasacyjnej M. G. - H. wniosła o uchylenie postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. Zaskarżonemu postanowieniu skarżąca zarzuciła:
- naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przepisów art. 31 ust. 2 w związku z art. 24 ust. 1 i 2 i art. 25 ust. 1 pkt 2 oraz art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123 poz. 1059 ze zm.) oraz art. 75-79 k.p.a.;
- naruszenie przepisów postępowania w rozumieniu art. 174 pkt 2 p.p.s.a. tj. art. 107 § 1 k.p.a. oraz art. 112 k.p.a. polegające na błędnym pouczeniu strony o prawie do skargi do sądu administracyjnego oraz trybie wniesienia skargi.
Autor skargi kasacyjnej argumentując zarzuty procesowe wskazał, że do momentu dokonania wpisu na listę radców prawnych osoba ubiegająca się o wpis na tę listę i nie będąca aplikantem radcowskim nie może być traktowana jak profesjonalny pełnomocnik. Zdaniem skarżącej uchwała Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych nie zawierała stosownego pouczenia o trybie wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Organ powołując się na art. 53 § 1 p.p.s.a. oraz art. 31 ust. 3 ustawy o radcach prawnych poinformował skarżącą jedynie o prawie wniesienia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego w terminie 30 dni od momentu doręczenia uchwały, nie poinformował skarżącej o sposobie jej wniesienia. W opinii skarżącej takie zachowanie organu narusza art. 107 § 1 k.p.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 174 p.p.s.a., skargę kasacyjną można oprzeć na podstawach: 1) naruszenia przepisów prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; 2) naruszenia przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Z treści art. 183 § 1 p.p.s.a. wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania, która zachodzi w przypadku ziszczenia się co najmniej jednej z przesłanek wymienionych w art. 183 § 2 p.p.s.a. Wobec takich regulacji nie może budzić wątpliwości, że wywołane skargą kasacyjną postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym nie polega na ponownym rozpoznaniu sprawy w jej całokształcie i że uzasadnione jest odnoszenie się do poszczególnych zarzutów składających się na podstawy kasacyjne i wyznaczających zakres badania sprawy przez sąd II instancji. Składające się na podstawy kasacyjne zarzuty wyznaczają granice badania sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny, dlatego istotne znaczenie ma należyte ich sformułowanie. W szczególności, koniecznym warunkiem uznania, że strona powołuje się na jedną z podstaw kasacyjnych jest wskazanie, które przepisy ustawy zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało oraz jaki mogło mieć wpływ na wynik sprawy (por. wyrok NSA z dnia 24 czerwca 2004 r., OSK 421/04, LEX nr 146732).