Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Kierejczyk, Sędziowie NSA Jacek Chlebny, Kazimierz Jarząbek (spr.), Protokolant Anna Tomaka, po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2005 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Krajowej Rady Radców Prawnych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2004 r. sygn. akt VI SA / WA 108/04 w przedmiocie wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2000 r. sygn. akt II SA 189/00 w sprawie ze skargi A. S. na uchwałę Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 17 grudnia 1999 r. Nr [...] o odmowie wpisu na listę aplikantów radcowskich postanawia: uchylić zaskarżony wyrok i odrzucić skargę o wznowienie postępowania
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 grudnia 2004 r. sygn. akt VI SA/Wa 108/04, po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. S. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2000 r. oddalającym skargę na uchwałę Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 17 grudnia 1999 r. w przedmiocie odmowy wpisu na listę aplikantów radcowskich - wznowił postępowanie sądowoadministracyjne, uchylił zaskarżoną uchwałę oraz utrzymaną nią w mocy uchwałę Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w Szczecinie z dnia 9 lipca 2002 r.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, iż z dniem 4 marca 2004 r. przepis art. 60 pkt 8b ustawy o radcach prawnych został uznany za niezgodny z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego wydanym w sprawie P 21/02 z dnia 18 lutego 2004 r. (Dz.U. Nr 34, poz. 303) przez to, że dopuszczał - co do osób nie będących jeszcze członkami korporacji samorządowej radców prawnych - możliwość ograniczania tych osób w korzystaniu z konstytucyjnej wolności wyboru zawodu bez ustawowego określenia przesłanek i zakresu ograniczania.
W oparciu o szczegółową analizę powyższego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, Sąd stwierdził, że uchwały korporacji zawodowych wydane na podstawie art. 60 pkt 8b ustawy o radcach prawnych nie zmieniają swojej natury prawnej aktów o charakterze wewnętrznym, nie posiadają przymiotu powszechnego obowiązywania, wydane o przepis naruszający granice upoważnienia ustawowego pozostają w sprzeczności z art. 87 ust. 1 Konstytucji RP, a w zakresie w jakim odnoszą się do osób nie będących członkami korporacji zawodowej radców prawnych, są niezgodne z art. 17 ust. 1 Konstytucji RP.
Sąd uznał, iż podstawę wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego stanowi naruszenie prawa stwierdzone wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego (art. 272 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
Krajowa Rada Radców Prawnych, reprezentowana przez radcę prawnego W. L., wniosła od powyższego wyroku WSA w Warszawie skargę kasacyjną, zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, tj.: art. 272 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270), zwanej dalej: p.p.s.a., przez uwzględnienie skargi o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego w braku zaistnienia ustawowej podstawy wznowienia postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy.
Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, iż wystąpienie ustawowej podstawy do wznowienia postępowania jest uzależnione od łącznego zaistnienia dwóch przesłanek:
1) Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją RP, umową międzynarodową lub z ustawą oraz
2) na podstawie aktu normatywnego uznanego za niezgodny wydane zostało orzeczenie sądu.