Wniosek w przedmiocie wniosku o wyjaśnienie wątpliwości co do treści decyzji Wojewody C. , nr [...]
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Myślińska (spr.) Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia NSA Zofia Przegalińska Protokolant Marta Podoba po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej wniosku Prezydenta Miasta C. z dnia 24 lipca 2012 r. nr NA.0751.10.2012 o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między Prezydentem Miasta C. a Wojewodą Ś. w przedmiocie wniosku o wyjaśnienie wątpliwości co do treści decyzji Wojewody C. z dnia [...] października 1981 r., nr [...] postanawia: wskazać Wojewodę Ś. jako organ właściwy do rozpatrzenia wniosku.

Uzasadnienie strona 1/3

Prezydent Miasta C. wystąpił z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Wojewodą Ś. a Prezydentem Miasta C. przez wskazanie Wojewody Ś. jako organu właściwego do wyjaśnienia, w oparciu o art. 113 § 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej: k.p.a.), wątpliwości co do treści decyzji Wojewody C. z [...] października 1981 r. [...], na mocy której utworzony został Cech R. D.-B. w C.

Spór ten zaistniał na tle następującego stanu faktycznego:

C. Izba Rzemiosła i Przedsiębiorczości zwróciła się do Wojewody Ś. z wnioskiem o wyjaśnienie, na podstawie art. 113 § 2 k.p.a., wątpliwości co do treści decyzji Wojewody C. z [...] października 1981 r., nr [...] (mylnie określonego jako Wojewodę Ś.).

Pismem z [...] czerwca 2012 r. Wojewoda Ś., w oparciu o art. 65 § 1 k.p.a., przekazał powyższy wniosek Prezydentowi Miasta C. zgodnie z właściwością rzeczową, podając, że w myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z 30 września 1972 r. w sprawie zasad organizacji cechów i nadzoru organów prezydiów rad narodowych nad ich działalnością (Dz. U. Nr 45, poz. 289) w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania wyżej wymienionej decyzji, utworzenie cechu następowało na podstawie decyzji organu do spraw handlu, przemysłu i usług prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa). Organami wykonawczymi rad narodowych były terenowe organy administracji państwowej, którymi w województwie byli wojewodowie (art. 44 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z 25 stycznia 1958 r. o radach narodowych (Dz. U. z 1975 r. Nr 26, poz. 139 ze zm.). Na mocy wprowadzonej w 1990 roku reformy administracyjnej w stosunku do zniesionych terenowych organów administracji państwowej utworzono administrację rządową i samorządową. Nie została jednak przyjęta reguła, że kompetencje w sprawach należących dotychczas do terenowych organów administracji państwowej należą do organów administracji rządowej. Dokonano podziału zadań między administrację rządową i samorządową.

Zdaniem Wojewody Ś. przy braku uregulowań prawnych pozwalających ustalić organ, na który przeszła właściwość w danych sprawach, należy przyjąć domniemanie kompetencji gminy, wynikające z art. 1 ustawy z 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198 ze zm.), który stanowi, że do właściwości organów gminy przeszły - jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej - jako zadania własne, określone w ustawach zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego i dlatego na podstawie art. 65 § 1 k.p.a. przekazano wniosek Prezydentowi Miasta C. jako organowi właściwemu do jego rozpoznania.

Prezydent Miasta C., powołując się na art. 22 § 2 k.p.a. oraz art. 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) wystąpił z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego, podnosząc, że C. Izba Rzemiosła i Przedsiębiorczości domaga się wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji z dnia [...] października 1981 r., którą wydał Wojewoda C. W ocenie organu nie ma podstaw do stosowania domniemania kompetencji gminy tylko dlatego, że brak jest uregulowań prawnych pozwalających na ustalenie organu, któremu przekazano właściwość w danych sprawach. Z pewnością z art. 1 ustawy z 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw, nie wynika domniemanie kompetencji gminy.

Strona 1/3