Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia del. NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku Burmistrza Wielunia z dnia 16 kwietnia 2018 r. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem Wielunia a Prezydentem Miasta Łodzi w przedmiocie potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych postanawia: umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Wnioskiem z 16 kwietnia 2018 r. Burmistrz Wielunia wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem Wielunia a Prezydentem Miasta Łodzi poprzez wskazanie tego drugiego organu jako właściwego do załatwienia sprawy w przedmiocie wydania decyzji potwierdzającej prawo do bezpłatnej opieki zdrowotnej.
Pismem z 25 maja 2018 r. Prezydent Miasta Łodzi wniósł o umorzenie postępowania, ponieważ po ponownym przeanalizowaniu sprawy uznał się za organ właściwy do wydania decyzji w sprawie będącej przedmiotem sporu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 4 w zw. z art. 15 § 1 pkt 4 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi. Może to czynić w odniesieniu do załatwienia konkretnej sprawy, w której dwa organy uznają się jednocześnie za właściwe (spór pozytywny) lub też żaden z nich nie uznaje się za właściwy w sprawie (spór negatywny) i pod warunkiem, że jest to sprawa z zakresu administracji publicznej, w której jeden z pozostających w sporze organów jest właściwy.
Natomiast zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1 i 2 powołanego przepisu stało się bezprzedmiotowe. Użycie przez ustawodawcę sformułowania "stało się bezprzedmiotowe" oznacza, że chodzi o przyczynę, która zaistniała dopiero w toku postępowania sądowego po wniesieniu pisma wszczynającego sprawę. Innymi słowy, postępowanie przed sądem staje się bezprzedmiotowe, jeżeli w jego trakcie wystąpiły zdarzenia, w następstwie których przestaje istnieć sprawa sądowoadministracyjna. Przepis ten, na mocy art. 64 § 3 p.p.s.a., ma odpowiednie zastosowanie do postępowania wszczętego wnioskiem (por. postanowienia NSA: z 27 sierpnia 2013 r., sygn. akt I OW 132/13; z 16 grudnia 2010 r., sygn. akt I OW 168/10, z 24 maja 2018 r., sygn. akt II GW 9/18).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy, NSA stwierdza, że zaistniały między Burmistrzem Wielunia a Prezydentem Miasta Łodzi spór o właściwość w przedmiocie wskazania organu właściwego do potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych przestał być aktualny. W piśmie z 25 maja 2018 r. Prezydent Miasta Łodzi uznał się bowiem za organ właściwy do rozpoznania ww. wniosku.
Skoro więc negatywny spór o właściwość między wskazanymi organami przestał istnieć, to tym samym postępowanie w niniejszej sprawie stało się bezprzedmiotowe i należało je umorzyć na mocy art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. (por. postanowienia NSA: z 17 maja 2017 r., sygn. akt II GW 8/17; z 24 maja 2018 r., sygn. akt II GW 9/18; z 17 kwietnia 2008 r., sygn. akt I OW 1/08).
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 i § 2 w zw. z art. 15 § 2 oraz w zw. z art. 64 § 3 i art. 193 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.