Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 19 maja 2020 r. nr O.KA.Z-3.4341.318.2020.1.ag4356 o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad a Zarządem Województwa Śląskiego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o wydanie zezwolenia na lokalizację w pasie drogowym sieci wodociągowej postanawia: 1. odrzucić wniosek, 2. zwrócić Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad ze środków budżetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego uiszczony wpis sądowy w wysokości 100 (sto) złotych.
Wnioskiem z dnia 19 maja 2010 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad a Zarządem Województwa Śląskiego, poprzez wskazanie, że organem właściwym w sprawie wydania zezwolenia na lokalizację sieci wodociągowej w pasie drogowym drogi publicznej jest Zarząd Województwa Śląskiego.
Pismem z dnia 10 czerwca 2020 r. Sąd wezwał wnioskodawcę do:
- nadesłania 1 odpisu wniosku, poświadczonego za zgodność z oryginałem - w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia wniosku, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 w zw. z art. 15 § 2, art. 64 § 3 i art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325; powoływanej dalej jako p.p.s.a.),
- nadesłania pełnomocnictwa procesowego, poświadczonego za zgodność z oryginałem w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami, udzielonego Z. S. do reprezentowania Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym - w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia wniosku, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 w zw. z art. 15 § 2, art. 64 § 3 i art. 193 p.p.s.a.,
- uiszczenia wpisu sądowego w wysokości 100 zł w kasie Sądu lub na wskazany rachunek bankowy Sądu - w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia wniosku, na podstawie art. 220 § 1 i § 3 w zw. z art. 15 § 2, art. 64 § 3 i art. 193 p.p.s.a. oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193).
Wezwanie zostało doręczone wnioskodawcy w dniu 19 czerwca 2020 r.
W dniu 25 czerwca 2020 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad uiścił wpis od wniosku.
Z kolei w dniu 29 czerwca 2020 r. (data stempla pocztowego na kopercie - k. 14 akt sądowych) wnioskodawca nadesłał odpis wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego oraz odpis pełnomocnictwa.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek podlegał odrzuceniu, ponieważ w wyznaczonym w wezwaniu terminie 7 dni Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad nie uzupełnił braków formalnych wniosku, tj. nie nadesłał odpisu wniosku, poświadczonego za zgodność z oryginałem oraz pełnomocnictwa procesowego, poświadczonego za zgodność z oryginałem w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami, udzielonego Z. S. do reprezentowania Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Wezwanie do uzupełnienia braków formalnych w terminie 7 dni zostało doręczone wnioskodawcy w dniu 19 czerwca 2020 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru - k. 7 akt sądowych). Termin upływał zatem z dniem 26 czerwca 2020 r. Tymczasem jak jednoznacznie wynika z datownika placówki pocztowej znajdującego się na kopercie, przesyłka, w której nadesłano brakujący odpis wniosku oraz pełnomocnictwo, została nadana w dniu 29 czerwca 2020 r., a zatem po upływie wyznaczonego terminu.
Jak wynika z treści art. 85 p.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.
Stosownie zaś do art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi, przy czym pamiętać trzeba, że do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej (art. 64 § 3 p.p.s.a.). W rozpatrywanym przypadku ustawa nie stanowi inaczej.
Z wymienionych powodów oraz na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 w związku z art. 64 § 3, art. 15 § 2 i art. 193 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny postanowił jak w pkt 1 sentencji. Orzeczenie podjęte w pkt 2 sentencji Sąd podjął na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 w związku z art. 64 § 3 p.p.s.a.