Wniosek w przedmiocie wniosku o zwrot kosztów stawiennictwa świadka oraz wynagrodzenia za utracony zarobek
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zabłocka Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 28 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku Gminy [...] z dnia [...] sierpnia 2016 r., znak: [...] o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Gminą [...] a Wojewodą Śląskim w przedmiocie wniosku o zwrot kosztów stawiennictwa świadka oraz wynagrodzenia za utracony zarobek postanawia: 1. odrzucić wniosek, 2. zwrócić Gminie [...] ze środków budżetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego.

Uzasadnienie strona 1/2

Wnioskiem z 22 sierpnia 2016 r. Prezydent Miasta S. wystąpił do Naczelnego Sadu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Gminą S., a Wojewodą Śląskim, ewentualnie Komendantem Wojewódzkim Policji w Katowicach, który z wymienionych podmiotów jest właściwy do zwrotu kosztów stawiennictwa świadka, w tym kosztów podróży oraz wynagrodzenia za utracony zarobek, w sytuacji gdy postępowanie prowadzi Straż Miejska w S.

Z uzasadnienia wniosku wynika, że pismem z [...] września 2015 r. Sławomir B. złożył wniosek o zwrot kosztów stawiennictwa świadka, w tym kosztów podróży oraz wypłacenie wynagrodzenia za utracony zarobek, w związku ze stawiennictwem w tym samym dniu w Komendzie Straży Miejskiej w S. w charakterze świadka.

W ocenie Prezydenta Miasta S. koszty za stawiennictwo świadka powinien pokryć Wojewoda Śląski. Argumentował, że koszty, których dotyczył wniosek z dnia [...] września 2015 r. stanowią wydatki poniesione przez Skarb Państwa (art. 616, art. 617, art. 618 § 1 i 3, art. 618a - 618l, art. 619 § 3, art. 623, art. 624 § 1, art. 625 - 627, art. 630, art. 632a, art. 633 - 635, art. 636 § 1 i 2, art. 637 - 639 i art. 641 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 ze zm.) w związku z art. 117 § 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r.- Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2013 r., poz. 395 ze zm.).

W odpowiedzi na powyższy wniosek, Wojewoda Śląski wniósł o wskazanie, jako organu właściwego do załatwienia sprawy Prezydenta Miasta S. oraz zasądzenie kosztów postępowania. Podał, że straż miejska wykonuje zadania w zakresie ochrony porządku publicznego na terenie miasta/gminy, powoływana jest przez organ wykonawczy jakim jest burmistrz (prezydent miasta) i pełni rolę służebną wobec lokalnej społeczności. Tym samym, jeśli straż miejsca wykonuje swoje zadania jako zadania własne gminy, w związku z upoważnieniem prezydenta, to gmina winna finansować je z własnych dochodów.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej.

Pojęcie sporu, którym na gruncie przywołanego przepisu operuje ustawodawca odnosi się do sytuacji, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej uważają się za właściwe w sprawie (spór pozytywny) albo każdy z organów uważa się za niewłaściwy (spór negatywny). Innymi słowy, spór o właściwość ma miejsce wówczas, gdy rozbieżność poglądów co do zakresu działania organów administracji publicznej dotyczy jednoczesnego przyjmowania lub wyłączania przez te organy własnych kompetencji do załatwiania indywidualnej sprawy administracyjnej w rozumieniu art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, a więc sprawy, która w toku administracynego postępowania jurysdykcyjnego przed organem administracji publicznej podlega załatwieniu w drodze aktu administracyjnego, bądź w innej prawnej formie działania administracji publicznej podlegającej kontroli sądu administracyjnego (por. np. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 14 listopada 2006 r., sygn. akt II OW 51/06; 18 lutego 2009 r., sygn. akt I OW 14/09; 17 listopada 2009 r. I OW 180/09). Ma to tę konsekwencję, że przedmiot sporów o właściwość (sporów kompetencyjnych) między organami wymienionymi w art. 4 p.p.s.a. należy wiązać z prawnymi formami działania administracji, poddanymi kontroli wykonywanej przez sądy administracyjne. Jedynie więc dopatrzenie się funkcjonalnego związku między zakresem kontroli sądu administracyjnego nad wykonywaniem administracji publicznej a przedmiotem (konkretnych) sporów o właściwość (sporów kompetencyjnych) pozwala na wskazanie granicy, do której sięga kognicja NSA wynikająca z art. 4 p.p.s.a. (por. K. Defecińska - Tomczak, Glosa do postanowienia NSA z dnia 14 grudnia 2005 r., II OW 60/05, "OSP" 2007, z. 7 - 8, s. 488 i n.).

Strona 1/2