Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia NSA Stanisław Gronowski (spr.) Sędzia del. WSA Krystyna Józefczyk Protokolant Małgorzata Suchocka po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej wniosku Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezesem Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych a Prezydentem Miasta P. T. w przedmiocie wskazania organu właściwego do wydania zaświadczenia o pomocy de minimis postanawia: 1. wskazać jako właściwego do załatwienia sprawy Prezydenta Miasta P. T.; 2. oddalić wniosek o zasądzenie kosztów postępowania.
K. S.A. w C., zwana dalej "spółką", zwróciła się do Prezydenta Miasta P. T z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis na kwotę 2.681,45 zł, stosownie do przepisu art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404 ze zm.) w związku z art. 5 ust. 3 tej ustawy. W świetle uzasadnienia wniosku zwolnienie dotyczyło podatku od nieruchomości za luty 2009 r. Jako podstawę prawną wydatkowania kwoty wskazano § 2 ust. 1 pkt 12 ppkt d) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810). Zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej podmiot ubiegający się o pomoc de minimis jest zobowiązany do przedstawienia podmiotowi udzielającemu pomocy, wraz z wnioskiem o udzielenie pomocy: 1) wszystkich zaświadczeń o pomocy de minimis, jakie otrzymał w roku, w którym ubiega się o pomoc, oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat, albo oświadczenia o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie; 2) oświadczenia o wielkości i przeznaczeniu pomocy publicznej otrzymanej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, na pokrycie których ma być przeznaczona pomoc de minimis. W myśl art. 5 ust. 3 powołanej ustawy podmioty udzielające pomocy wydają beneficjentowi pomocy zaświadczenie stwierdzające, że udzielona pomoc publiczna jest pomocą de minimis albo pomocą de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie. W świetle § 2 ust. 1 pkt 12 ppkt d) powołanego rozporządzenia w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych środki funduszu rehabilitacji przeznacza się na następujące rodzaje wydatków: indywidualne programy rehabilitacji, zwane dalej "programami rehabilitacji", mające na celu zmniejszenie ograniczeń zawodowych, w ramach których są finansowane koszty wynagrodzenia: pracownika sprawującego opiekę nad uczestnikiem programu rehabilitacji; członków komisji rehabilitacyjnej w części nieobjętej finansowaniem ze środków funduszu rehabilitacji na podstawie innych przepisów rozporządzenia lub środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.).
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2009 r., nr [...] Prezydent Miasta P. T. odmówił wydania wnioskowanego zaświadczenia, gdyż jak wskazał środki zgromadzone na rachunku ZFRON nie zostały przekazane na konta poszczególnych opiekunów zawodowych, lecz na bieżący rachunek spółki. Taka forma pokrywania wydatku nie może być uznana za udzielenie pomocy de minimis.
W następstwie odwołania spółki postanowieniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. T. z dnia [...] października 2009 r., nr [...] uchylono zaskarżone postanowienie w całości i sprawę przekazano do rozpatrzenia właściwemu organowi pierwszej instancji, tj. Prezesowi Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, stosownie do art. 233 § 1 pkt 2 lit. b) oraz art. 306 k Ordynacji podatkowej. Jak podniósł organ odwoławczy obowiązek wydawania zaświadczeń o pomocy de minimis spoczywa na podmiocie udzielającym pomocy. W myśl bowiem art. 5 ust. 3 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej podmioty udzielające pomocy wydają beneficjentowi pomocy zaświadczenie stwierdzające, że udzielona pomoc publiczna jest pomocą de minimis albo pomocą de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie. Stosownie do art. 2 pkt 12 powołanej ustawy przez podmiot udzielający pomocy należy rozumieć organ administracji publicznej lub inny podmiot, który jest uprawniony do udzielania pomocy publicznej, w tym przedsiębiorcę publicznego. Z uwagi, iż ustawa nie normuje dodatkowych kwestii związanych z zakresem i trybem realizacji obowiązku wydawania zaświadczenia o pomocy de minimis, zdaniem organu odwoławczego w tym zakresie stosuje się przepisy Działu VIII a Ordynacji podatkowej (w odniesieniu do pomocy udzielanej w ramach ulg i zwolnień podatkowych) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 marca 2007 r. w sprawie zaświadczeń o pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie i rybołówstwie (Dz. U. Nr 53, poz. 354).