Wniosek w przedmiocie wniosku Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad o zatwierdzenie projektu robót geologicznych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz (spr.) Sędzia NSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku Marszałka Województwa [...] o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Marszałkiem Województwa [...] a Starostą [...] w przedmiocie wniosku Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad o zatwierdzenie projektu robót geologicznych postanawia: umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 5 marca 2018 r. Marszałek Województwa [...] wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy tym organem, a Starostą [...] w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad o zatwierdzenie "Projektu robót geologicznych dla projektowanej budowy MOP kat. II - [...] zlokalizowanego przy drodze ekspresowej S3 [...] na odcinku od węzła [...] do węzła [...], km 35+800, działka [...], obręb [...], działka nr [...], obręb [...]".

Odpowiadając na wniosek, w piśmie z dnia 12 kwietnia 2018 r. Starosta [...] oświadczył, że uznaje swoją właściwość do rozpoznania ww. wniosku Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Jednocześnie wniósł o umorzenie postępowania o rozstrzygnięcie sporu o właściwość.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 4 w zw. z art. 15 § 1 pkt 4 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - dalej: p.p.s.a.) Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Może to czynić w odniesieniu do załatwienia konkretnej sprawy, w której dwa organy uznają się jednocześnie za właściwe (spór pozytywny) lub też żaden z nich nie uznaje się za właściwy w sprawie (spór negatywny) i pod warunkiem, że jest to sprawa z zakresu administracji publicznej, w której jeden z pozostających w sporze organów jest właściwy.

Natomiast zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1 i 2 powołanego przepisu stało się bezprzedmiotowe. Użycie przez ustawodawcę sformułowania "stało się bezprzedmiotowe" oznacza, że chodzi o przyczynę, która zaistniała dopiero w toku postępowania sądowego po wniesieniu skargi (bądź innego pisma). Innymi słowy postępowanie przed sądem staje się bezprzedmiotowe, jeżeli w jego trakcie wystąpiły zdarzenia, w następstwie których przestaje istnieć sprawa sądowoadministracyjna. Przepis ten, na mocy art. 64 § 3 p.p.s.a., ma odpowiednie zastosowanie do postępowania wszczętego wnioskiem (por. postanowienia NSA: z dnia 27 sierpnia 2013 r., sygn. akt I OW 132/13; z dnia 16 grudnia 2010 r., sygn. akt I OW 168/10).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że zaistniały między Marszałkiem Województwa [...] a Starostą [...] spór o właściwość w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad o zatwierdzenie "Projektu robót geologicznych dla projektowanej budowy MOP kat. II - [...] zlokalizowanego przy drodze ekspresowej S3 [...] na odcinku od węzła [...] do węzła [...], km 35+800, działka nr [...], obręb [...], działka nr [...], obręb [...]" - przestał być aktualny. W piśmie z dnia 12 kwietnia 2018 r. Starosta [...] uznał się bowiem za organ właściwy w przedmiotowej sprawie do rozpoznania ww. wniosku.

Skoro więc negatywny spór o właściwość między wskazanymi organami przestał istnieć, to tym samym postępowanie w niniejszej sprawie stało się bezprzedmiotowe (por. postanowienia NSA: z dnia 17 maja 2017 r., sygn. akt II GW 8/17; z dnia 17 kwietnia 2008 r., sygn. akt I OW 1/08).

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 i § 2 w zw. z art. 15 § 2 oraz w zw. z art. 64 § 3 i art. 193 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1