Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Borowicz po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia C. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. z dnia 9 stycznia 2015 r.; sygn. akt. III SA/Łd 195/14 odrzucające zażalenie C. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z Ł. z dnia [...] grudnia 2014 r. odrzucające skargę kasacyjną w sprawie ze skargi C. P. na postanowienie Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2013 r.; nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia odwołania w sprawie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym postanawia: oddalić zażalenie.
W dniu [...] stycznia 2014r. (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej) C. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. skargę na postanowienie Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2013r. - doręczone w trybie zastępczym, tj. dorosłemu domownikowi w dniu [...] grudnia 2013r.
W odpowiedzi na skargę organ administracji publicznej wniósł o odrzucenie skargi.
Postanowieniem z dnia [...] października 2014r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. na podstawie art. 53 § 1 w zw. z art. 58 § 1 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.)- dalej p.p.s.a., odrzucił skargę.
Odpis powyższego postanowienia wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o treści art. 175 p.p.s.a. został skutecznie doręczony skarżącemu w trybie zastępczym w dniu [...] października 2014r.
W dniu [...] listopada 2014r. skarżący wniósł sporządzoną osobiście skargę kasacyjną na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. z dnia [...] października 2014r.
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2014r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. wobec niezachowania wymogu, jakim jest "przymus adwokacki" - rozumiany jako obowiązek sporządzenia skargi kasacyjnej przez podmiot wymieniony w treści art. 175 p.p.s.a., na podstawie art. 178 p.p.s.a. odrzucił skargę kasacyjną.
Odpis powyższego postanowienia wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o treści art. 194 § 4 p.p.s.a. został skutecznie doręczony skarżącemu w trybie zastępczym w dniu [...] grudnia 2014r.
W dniu [...] grudnia 2014r. skarżący wniósł sporządzone osobiście zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. z dnia [...] grudnia 2014r.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. odrzucił zażalenie wskazując, że nie zostało ono podpisane przez żadnego profesjonalnego pełnomocnika wskazanego w art. 175 p.p.s.a.. Tym samym wniesiony środek odwoławczy nie spełnia wymogu uregulowanego w art. 194 § 4 p.p.s.a. i podlegał odrzuceniu jako niedopuszczalny.
Powyższe postanowienie skarżący zaskarżył w całości zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania tj. art. 178 w zw. z art. 175 § 1 p.p.s.a. poprzez błędne zastosowanie, ponieważ skarżący na mocy przysługującego mu prawa pomocy przed sądem administracyjnym wniósł o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak słusznie zauważył Sąd I instancji na wstępie zaskarżonego postanowienia, w myśl art. 194 § 4 p.p.s.a. zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinien sporządzić adwokat lub radca prawny. Powyższego wymogu nie stosuje się, jeżeli takie zażalenie sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli zażalenie takie wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka (art. 175 § 2 w zw. z art. 194 § 4 p.p.s.a.). Ponadto, w sprawach wskazanych w art. 175 § 3 p.p.s.a. zażalenie takie może sporządzić także doradca podatkowy i rzecznik patentowy. Wymóg ten ma na celu zapewnienie zażaleniu odpowiedniego poziomu merytorycznego i formalnego, gdyż temu środkowi odwoławczemu, jak i skardze kasacyjnej stawia się wysokie wymagania formalne, których niezachowanie grozi odrzuceniem pisma bez merytorycznego rozpoznania.