Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Bała po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia N. Z. O. S. w Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 28 stycznia 2009 r., sygn. akt VII SA/Wa 661/08 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do złożenia zażalenia w sprawie ze skargi N. Z. O. S. w Z. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lutego 2008 r., nr [...] w przedmiocie nieuwzględnienia odwołania dotyczącego rozstrzygnięcia konkursu ofert na zawieranie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 28 stycznia 2009 r., sygn. akt VII SA/Wa 661/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odmówił Niepublicznemu Zakładowi Opieki Stomatologicznej w Z. przywrócenia terminu do złożenia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 27 sierpnia 2008 r., którym odmówiono przywrócenia skarżącemu terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Postanowienie z dnia 27 sierpnia 2008 r. zostało doręczone Niepublicznemu Zakładowi Opieki Stomatologicznej w Z., reprezentowanemu przez kierownika Zakładu M. S., w dniu 5 września 2008 r. wraz z pouczeniem, że zażalenie na powyższe postanowienie można wnieść w terminie 7 dni, od daty jego doręczenia. W dniu 28 listopada 2008 r. wniesiono o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na powyższe postanowienie. M. S. wniosek uzasadnił tym, że niezwłocznie po otrzymaniu postanowienia wyjechał do córki do Irlandii, gdyż jego obecność ze względu na jej stan zdrowia była konieczna. Nadto zaznaczył, że nie miał komu powierzyć spraw związanych z dotrzymaniem terminów sądowych, ponieważ w Zakładzie nie było etatu administracyjnego ze względu na brak środków finansowych, a pracujący lekarze zajmowali się tylko pracą zawodową. M. S. oświadczył, że w dniu 6 września 2008 r. wyjechał do Irlandii, zaś do Z. wrócił 22 listopada 2008 r.
W uzasadnieniu postanowienia z dnia 28 stycznia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny podał, że M. S. miał świadomość konsekwencji, jakie mogą wystąpić w przypadku niewniesienia środka zaskarżania w terminie, gdyż już wcześniej nie dopełnił czynności nakazanych przez Sąd w terminie. Ponadto zdaniem Sądu, choroba córki nie była przeszkodą, której nie mógł przezwyciężyć. Wnioskodawca oświadczył, że pobyt w Z. dostosowuje do czasu, jaki jest konieczny do załatwienia spraw związanych z prowadzeniem Zakładu i "na zawołanie" jeździ do córki do Irlandii. W związku z powyższym, powinien ustanowić pełnomocnika do prowadzenia spraw, pełnomocnika do doręczeń w kraju, czy też podać adres zamieszkania córki za granicą, jako adres do doręczeń. W ocenie Sądu, nie było także przeszkód do nadania zażalenia z Irlandii. Sąd pierwszej instancji podał, że prowadzenie spraw związanych z dotrzymaniem terminów sądowych można powierzyć zaufanym osobom lub komuś z rodziny, niekoniecznie z grona osób, które zatrudnia..
Na powyższe postanowienie Niepubliczny Zakład Opieki Stomatologicznej w Z., reprezentowany przez M. S. wniósł zażalenie, w którym podtrzymał on dotychczasową argumentację oraz podniósł, że, do pracy w Z. przyjechał z W. i w Z. nie ma rodziny, ani osób zaufanych, którym mógłby powierzyć taką sprawę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 86 § 1 p.p.s.a., sąd na wniosek strony postanowi przywrócenie terminu, jeżeli nie dokonała ona w terminie czynności procesowej bez swojej winy.
Jedną z koniecznych przesłanek przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej jest brak winy strony w uchybieniu terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Strona powinna przy tym we wniosku uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w tym zakresie, stosownie do treści 87 § 2 p.p.s.a. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić, jeżeli strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Należy także podkreślić, że analizując przesłankę braku winy w uchybieniu terminu do dokonania określonej czynności procesowej, Sąd kieruje się okolicznościami sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i bierze pod uwagę uchybienia spowodowane nawet lekkim niedbalstwem.