Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Rysz po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A.B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 1 września 2016 r. sygn. akt III SA/Wr 500/16 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do uzupełnienia braków skargi w sprawie ze skargi E.W. i A.B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] lutego 2016 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 1 września 2016 r., sygn. akt III SA/Wr 500/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił A. B. przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi E. W. i A. B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu z dnia [...] lutego 2016 r. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automacie poza kasynem gry.
Sąd I instancji odmawiając przywrócenia terminu na postawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), stwierdził, że skarżąca nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak jej winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków (fiskalnego i formalnego). WSA stwierdził, że z akt sprawy wynikało, że pełnomocnikowi reprezentującemu skarżącą skutecznie doręczono wezwania do uzupełnia złożonej skargi poprzez uiszczenie wpisu i złożenie pełnomocnictwa odpowiednio w dnach [...] maja 2016 r. i [...] czerwca 2016 r. Tym samym termin do uzupełnienia braków upływał odpowiednio w dniach [...] maja 2016 r. oraz [...] czerwca 2016 r. Pełnomocnik poinformował skarżącą o konieczności uzupełnienia braków skargi jedynie drogą mailową bez upewnienia się, czy informacja do skarżącej rzeczywiście dotarła. Sąd wskazał, że wiadomości e-mail zostały wysłane w dniach [...] i [...] maja 2016 r. i [...] czerwca 2016 r., a zatem jeszcze przed upływem terminu do uzupełnienia braków skargi. Skarżąca jednakże braków tych nie uzupełniła tłumacząc, że informacje wysłane zostały przez pełnomocnika drogą mailową na skrzynkę pocztową jej męża, który przebywał wówczas za granicą i nie poinformował jej o otrzymaniu wezwania. To z kolei spowodowało, że skarżąca odczytała wiadomości dopiero po powrocie męża z wyjazdu, tj. [...] sierpnia 2016 r.
W ocenie Sądu okoliczności podnoszone przez skarżącą we wniosku o przywrócenie terminu nie mogą stanowić podstawy do jego uwzględnienia, ponieważ nie sposób uznać przekazania informacji przez pełnomocnika o treści wezwania Sądu w formie mailowej na skrzynkę pocztową męża, który przebywał wówczas za granicą, za przeszkodę do uzupełniania braków skargi.
Sąd I instancji wskazał, że skarżąca decydując się na udzielenie pełnomocnictwa do reprezentowania jej przez adw. K. A. z pewnością ustalała z pełnomocnikiem formę i sposób kontaktu w sprawach zawiązanych w wniesieniem skargi do Sądu w tym przypadku dopuszczając najwyraźniej drogę mailową, podając adres e-mail męża. Skoro tak, to skarżąca winna zlecić mężowi przeglądanie skrzynki pocztowej i informowanie jej o wszystkich wiadomościach przychodzących do niej od pełnomocnika. Pobyt męża za granicą nie ma żadnego znaczenia, gdyż nie eliminuje możliwości odczytu przez niego wiadomości przesłanych drogą mailową. Ponadto, Sąd stwierdził, że skarżąca nie przedłożyła żadnych dowodów świadczących o tym, że jej mąż rzeczywiście przebywał za granicą w okresie od [...] maja do [...] sierpnia 2016 r.
Zdaniem WSA pełnomocnik skarżącej nie tylko nie dochował należytej staranności, ale wykazał się daleko idącą niefrasobliwością nie sprawdzając (chociażby telefonicznie), czy korespondencja mailowa, którą kierował do skarżącej na adres mailowy jej męża (wprawdzie w terminie umożliwiającym uzupełnienie braków skargi) rzeczywiście do niej dotarła. Tymczasem na gruncie p.p.s.a. wskazuje się, że zgodnie z art. 95 § 2 k.c. wszelkie czynności prawne dokonywane przez pełnomocnika strony w granicach udzielonego mu umocowania pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego, a tym samym działania te należy traktować tak, jakby były podejmowane przez samego mocodawcę. Wobec czego zaniedbania osób (pełnomocników), którymi posłużyła się strona, w pełni ją obciążają.