Zażalenie na postanowienie WSA w W. w sprawie z wniosku W.S. o wymierzenie grzywny Ministrowi Finansów w trybie art. 55 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Rysz po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia W.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 11 grudnia 2014 r. sygn. akt VI SO/Wa 13/14 w zakresie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz odmowy prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w sprawie z wniosku W.S. z dnia 9 czerwca 2014 r. o wymierzenie grzywny Ministrowi Finansów w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata i w tym zakresie przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. NSA/post.1 - postanowienie "ogólne"

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 11 grudnia 2014 r., sygn. akt V SO/Wa 13/14 przyznał W. S. prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i odmówił przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie pełnomocnika profesjonalnego z urzędu.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji podał, że W. S. (dalej: skarżący) złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika. Postanowieniem z dnia 18 lipca 2014 r. referendarz sądowy zwolnił wnioskodawcę od kosztów sądowych, natomiast odmówił przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie. Powołując się na art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) Sąd I instancji podkreślił, że prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym, gdy osoba fizyczna wykaże, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Sąd może natomiast zwolnić osobę fizyczną z części kosztów postępowania, jeśli wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.). Zdaniem Sądu I instancji wniosek skarżącego zasługiwał na uwzględnienie jedynie w zakresie częściowym. Sąd przypomniał, że skarżący mieszka w Wielkiej Brytanii, gdzie samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe i utrzymuje się z zasiłku dla osób o niskich dochodach w wysokości 93,97 GBP na tydzień. Został zwolniony z opłaty czynszu za mieszkanie. W celu poprawy sytuacji materialnej w dniu [...] czerwca 2014 r. zaciągnął pożyczkę w kwocie 600 GBP. Mając na uwadze powyższe, Sąd I instancji stwierdził, że skarżący wykazał niemożność poniesienia pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku dla koniecznego utrzymania siebie i z tego względu został zwolniony od kosztów sądowych. W pozostałym zakresie Sąd I instancji uznał wniosek o przyznanie prawa pomocy za niezasadny zaznaczając, że przedmiotowa sprawa dotyczy wniosku o wymierzenie organowi grzywny za niezastosowanie się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., a więc niedochowania 30-dniowego terminu do przekazania sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę. Sprawa nie dotyczy sporu z zakresu postępowania administracyjnego czy administracyjnego prawa materialnego, lecz wyłącznie realizacji obowiązku z art. 54 § 2 p.p.s.a., dlatego nie zachodzi potrzeba ustanowienia pełnomocnika profesjonalnego z urzędu, w sytuacji, gdy strona samodzielnie sporządziła wniosek, a następnie złożyła go do Sądu inicjując w ten sposób skutecznie niniejsze postępowanie. W ocenie Sądu na obecnym etapie sprawy nie jest niezbędny udział profesjonalnego pełnomocnika. Sąd podkreślił, że przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika w dziesięciu innych sprawach.

W sześciu z nich przedmiotem była odmowa stwierdzenia nieważności postanowienia (orzeczenia o sygn. akt: V SA/Wa 545/14, V SA/Wa 894/14, V SA/Wa 895/14, V SA/Wa 925/14, V SA/Wa 929/14, V SA/Wa 935/14), natomiast pozostałe cztery sprawy dotyczyły bezczynności co do rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności postanowienia (sygn. akt: V SAB/Wa 6/14, V SAB/Wa 7/14, V SAB/Wa 9/14, V SAB/Wa 15/14). Sąd I instancji podkreślił, że w przeciwieństwie do rozpoznawanej sprawy, merytoryczna ocena odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia lub oceny bezczynności w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności postanowienia dotyczy w sposób bezpośredni sfery praw i obowiązków skarżącego. Zdaniem Sądu odmowa przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata na obecnym etapie nie pozbawi skarżącego możliwości wystąpienia z takim wnioskiem na dalszym etapie sprawy.

Strona 1/3