Zażalenie na postanowienie WSA w K. w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miasta L. , Nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości stawki opłaty bazowej za odbiór i utylizację stałych odpadów komunalnych z terenu Miasta L.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Cezary Pryca po rozpoznaniu w dniu 10 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia J.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 27 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Kr 1028/06 w zakresie oddalenia wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. S. na uchwałę Rady Miasta L. z dnia 25 listopada 2005 r., Nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości stawki opłaty bazowej za odbiór i utylizację stałych odpadów komunalnych z terenu Miasta L. postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie strona 1/2

Zażaleniem z 7 kwietnia 2007 r. J. S. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K . uchwałę Rady Miasta L. z 25 listopada 2005 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości opłaty bazowej za odbiór i utylizację stałych odpadów komunalnych z terenu Miasta L..

Skarżący wystąpił z wnioskiem o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.

Zarządzeniem z 24 stycznia 2007 r., sygn. akt III SA/Kr 1028/06, referendarz sądowy przekazał powyższy wniosek sądowi do rozpoznania trybie art. 247 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwana dalej: p.p.s.a. Pomimo tego, że skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy zgodnie z wymogami określonymi w art. 252 p.p.s.a., referendarz uznał, iż nie można tracić z pola widzenia normatywnego zakazu wynikającego z art. 247 p.p.s.a.

Odpowiadając na wezwanie Sądu skarżący przedłożył kopie pism, które skierował do Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej oraz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. S., treścią których były pretensje oraz zastrzeżenia co do nienależytego wykonywania usługi polegającej na wywozie stałych odpadów komunalnych. W ocenie referendarza, z treści przedłożonych pism nie wynika, że skarżący poprzedził wystąpienie ze skargą na uchwałę Rady Miasta L. wezwaniem do usunięcia naruszenia jego interesu prawnego, o którym mowa w art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 1996 r., Nr 13, poz. 74 ze zm.), co pozwoliło na nadanie złożonej skardze cechy oczywistej bezzasadności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. postanowieniem z 27 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Kr 1028/06, oddalił wniosek J. S. o przyznanie prawa pomocy. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że z treści art. 101 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) wynika wprost, że warunkiem skutecznego wniesienia skargi na uchwałę organu gminy jest wcześniejsze wezwanie tego organu do usunięcia naruszenia prawa, zaś brak takiego wezwania skutkuje niedopuszczalnością merytorycznego rozpoznania skargi na uchwałę i jej odrzuceniem. Po zapoznaniu się z materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że skarżący nigdy nie zwrócił się do Rady Miasta L. z wnioskiem o usunięcie naruszenia jego uprawnienia lub obowiązku, przed wniesieniem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K..

W zażaleniu z 7 kwietnia 2007 r. skarżący wniósł o zmianę postanowienia Sądu I instancji oraz zwolnienie od wpisu od zażalenia, a także od kosztów i wpłat.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

W szczególności należy podkreślić, że przedmiotem postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym jest zażalenie J. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. o odmowie przyznania prawa pomocy wobec uznania przez Sąd I instancji, że w sprawie mamy do czynienia z oczywistą bezzasadnością skargi. Przypomnieć więc należy, że stosownie do treści art. 247 p.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. W doktrynie oraz w orzecznictwie podkreśla się, iż skarga jest oczywiście bezzasadna wtedy, gdy w świetle jasnych i bezwzględnie wiążących przepisów prawa i bez potrzeby jej głębszej analizy prawnej nie ulega wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona (vide Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz Jan Paweł Tarno str. 508, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Warszawie z 7 stycznia 2003 r., sygn. akt I SA 745/02 niepublikowany).

Strona 1/2