Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Andrzej Kuba po rozpoznaniu w dniu 10 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Gminy [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 czerwca 2006 r., sygn. akt III SA/Gl 251/06 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania decyzji w sprawie ze skargi Gminy [...] na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z dnia 30 marca 2006 r., Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w przedmiocie ruchu i likwidacji zakładu górniczego postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 26 czerwca 2006 r., sygn. akt III SA/Gl 251/06 odmówił Gminie [...] wstrzymania wykonania decyzji Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach z 30 marca 2006 r., Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie planu ruchu likwidowanej części zakładu górniczego.
Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia stwierdził, że skarżąca nie przybliżyła jakichkolwiek okoliczności wskazujących na istnienie przesłanek o których mowa w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) dalej p.p.s.a. Nie wykazała, że wykonanie zaskarżonego postanowienia rodziłoby skutek w postaci groźby wyrządzenia znacznej szkody, nadto zaś, że powstałe skutki byłyby trudne do odwrócenia. Zdaniem Sądu nie można uznać niebezpieczeństwa spowodowania trudnych do odwrócenia skutków prawnych w sferze prawa górniczego i geologicznego, przepisów związanych z ochroną środowiska, gospodarką odpadami czy enigmatycznie określoną sytuację ekonomiczną społeczności lokalnej gminy i jej mieszkańców.
Gmina Miedźna wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie na to postanowienie zaskarżając je w całości i wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. Skarżąca wskazała, iż niewstrzymanie przedmiotowej decyzji spowoduje trudne do odwrócenia skutki.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. daje sądowi możliwość wstrzymania wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu bądź czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być naprawiona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Przesłanka w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody jest utożsamiana z zagrożeniem dla już istniejącej, aktualnej sytuacji gospodarczej (ekonomicznej) strony postępowania administracyjnego. Trudne do odwrócenia skutki powstają zwykle tam, gdzie po wykonaniu decyzji jest niemożliwy powrót do pierwotnego stanu sprawy. W obu sytuacjach chodzi o wyjątkowe zagrożenie odpowiadające szczególnej kategorii ochrony tymczasowej strony postępowania. Tam natomiast, gdzie ich wzruszenie w postępowaniu sądowym przywraca stan zgodny z prawem bez powyższych zagrożeń, sięganie po środki ochrony tymczasowej nie jest uzasadnione. Wprowadzona w omawianym przepisie ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady wynikającej z § 1 tego przepisu, w myśl którego wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Skoro Sąd orzeka o wstrzymaniu aktu lub czynności na wniosek skarżącego, to obowiązany jest on wykazać, że wykonanie aktu lub czynności przed rozpoznaniem w tym przypadku skargi może spowodować dla niego skutki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.
W rozpoznawanej sprawie przedmiotem wniosku o wstrzymanie wykonania była decyzja Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego. Decyzja ta jednak w zakresie merytorycznym utrzymała w mocy decyzję Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w Tychach zatwierdzającą podstawową część planu ruchu likwidowanej części zakładu górniczego KWK [...]. Wobec tego zdaniem Naczelnego Sadu Administracyjnego należałoby się zająć kwestią czy istnieją przesłanki do wstrzymania decyzji organu pierwszej instancji, mimo że strona we wniosku wyraźnie wskazała, iż wnosi o wstrzymanie decyzji organu odwoławczego.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego okoliczności przedstawione przez skarżąca nie wyczerpują przesłanek wstrzymania wykonania decyzji określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a. Strona przede wszystkim nie wykazała jakie zaszłoby niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz jakie trudne do odwrócenia skutki spowodowałaby odmowa wstrzymania tej decyzji. W związku z niewskazaniem przesłanek opisanych powyżej Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji nie jest zasadny.
Z przytoczonych powodów Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na mocy art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.