Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Korycińska po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia W. O. M. P. w B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 18 stycznia 2013 r., sygn. akt V SA/Wa 1199/12 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 września 2012 r., sygn. akt V SA/Wa 1199/12 w sprawie ze skargi W. O. M. P. w B. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych postanawia: oddalić zażalenie
Zażaleniem W. O. M. P. w B. zaskarżył postanowienie Sądu I instancji domagając się jego uchylenia. W uzasadnieniu podniesiono, że skoro Sąd I instancji nadał bieg sprawie i doręczył stronie przeciwnej odpis skargi, a ta złożyła na nią dopowiedź, znaczyło to, że badając dokumenty od strony formalnej nie znaleziono braków. Podniesiono również, że z uwagi na dołączony do skargi odpis z KRS potwierdzony za zgodność z oryginałem przez radcę prawnego, skarżący uznał, że ponowny odpis jest potrzeby do innych celów niż stwierdzenie ważności dokumentów i dlatego przesłał kopię odpisu z KRS potwierdzoną przez kierownika placówki.
III
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie znajduje usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 176 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym, a więc powinna odpowiadać między innymi wymaganiom jakie stawia pismom procesowym art. 46 p.p.s.a. dotyczących oznaczenia przedstawicieli ustawowych i pełnomocników strony składającej ten środek odwoławczy. Wobec wniesienia skargi kasacyjnej przez skarżącego sporządzonej i podpisanej przez profesjonalnego pełnomocnika będącego radcą pranym, koniecznym było wykazanie, że osoba udzielająca pełnomocnictwa uprawniona była do działania w imieniu osoby prawnej wnoszącej środek odwoławczy od orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 września 2012 r.. Jak zatem słusznie wskazał Sąd I instancji, zastosowanie miały przepisy dotyczące występowania przed sądem osób prawnych i jednostek organizacyjnych oraz sposobu wykazania przez nie umocowania osób występujących w sprawie w ich imieniu, w tym ich pełnomocników, a więc przepisy art. 28, art. 29 i art. 34 p.p.s.a.