Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : , Sędzia NSA - Kazimierz Jarząbek, , po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia [...] Sp. z o.o. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2005 r. sygn. akt 6 II SA 1518/02 o odmowie przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej wniesionej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2004r. sygn. akt 6 II SA 1518/02 oddalającego skargę na decyzję Prezesa Regulacji Telekomunikacji i Poczty w przedmiocie nakazu zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług pocztowych postanawia : oddalić zażalenie U Z A S A D N I E N I E Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną [...] Sp. z o.o. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2004 r. W uzasadnieniu Sąd podał, że skarga kasacyjna wniesiona została bez równoczesnego uiszczenia stosownego wpisu. Na powyższe postanowienie skarżąca wniosła zażalenie do Naczelnego Sadu Administracyjnego, który postanowieniem z dnia 12 października 2004 r. oddalił to zażalenie. W dniu 27 października 2004 r. skarżąca wystąpiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia wpisu od skargi kasacyjnej. Postanowieniem z dnia 17 stycznia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek skarżącej wskazując, iż Spółka nie wykazała należycie, że jej wniosek jest zasadny, a w szczególności nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Skarżąca wniosła zażalenie na postanowienie z dnia 17 stycznia 2005 r. zaskarżając je w całości i wnosząc o jego uchylenie. W uzasadnieniu podała, że uchybienie terminu do uiszczenia wpisu stałego od skargi kasacyjnej nastąpiło bez jej winy. Skarżąca stwierdziła, że wnosząc skargę kasacyjną powstrzymała się od uiszczenia opłaty sądowej w oparciu o brzmienie § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193). Zgodnie z tym przepisem wpis stały od skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego uiszcza się na wezwanie w sposób określony w ust. 1 cytowanego przepisu, po przekazaniu skargi sądowi. Zdaniem skarżącej Spółki brak jest w ramach ogólnej regulacji ustawy dotyczącej kosztów sądowych i wpisów, przepisów które mają zastosowanie do jednego tylko rodzaju pisma wszczynającego postępowanie. Wobec powyższego chociaż w treści § 5 ust. 2 rozporządzenia mowa jest o wpisie stałym od skargi nie ma żadnych przesłanek, aby treść tego przepisu była ograniczona jedynie do samej skargi, pozostawiając poza swoim zakresem skargę kasacyjną. Spółka podkreśliła dodatkowo, że § 5 ust. 2 rozporządzenia pozostaje w sprzeczności z art. 221 p.p.s.a. zgodnie z którym pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. W treści § 5 ust.2 przedmiotowego rozporządzenia zdecydowano natomiast, iż mimo tego, że pismo podlega wpisowi stałemu i jest wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego wpis jest uiszczany na wezwanie po przekazaniu skargi sądowi. Zdaniem skarżącej strona, która podejmuje swoje decyzje w ramach postępowania sądowego w oparciu o ww. przepis rozporządzenia, jako działająca w zaufaniu do organów administracji rządowej wykonujących ustawowe upoważnienie, nie może ponosić ujemnych skutków zachodzącej sprzeczności pomiędzy przepisami prawa. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Zażalenie jest bezzasadne. W pierwszej kolejności należy podkreślić, że zakres kontroli zaskarżonego postanowienia ograniczony jest do jego oceny zgodności z prawem. Sąd rozpatrując niniejsze zażalenie mógł jedynie zbadać - czy zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, czy też to prawo narusza i w zależności od tej oceny orzec w sposób przewidziany w art. 184, 185 w związku z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270). Zgodnie z art. 87 § 2 p.p.s.a. w piśmie (z wnioskiem o przywrócenie terminu) należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Kryterium braku winy jest przesłanką zasadności wniosku o przywrócenie terminu i polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącej uzasadniając powstrzymanie się od uiszczenia wpisu stałego powołał się na niejasno jego zdaniem sformułowane przepisy prawa dotyczące uiszczania wpisów od skargi kasacyjnej, a w tym na wątpliwości związane z brzmieniem § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193). Zasadnie Sąd I instancji stwierdził, że pełnomocnik dokonujący czynności procesowych nie może skutecznie podnosić braku swojej winy w uchybieniu terminu, które zostało przez niego spowodowane Powoływanie się na niejasne sformułowanie przepisu § 5 ust. 2 omawianego rozporządzenia jest oczywiście bezzasadne. Przepis § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193), przewidujący wniesienie wpisu stałego od skargi na wezwanie sądu, dotyczy wyłącznie skargi wnoszonej do sądu administracyjnego pierwszej instancji. Z kolei zgodnie z art. 221 p.p.s.a. pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego (profesjonalistów), które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania do uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. Ustawa zawsze ma pierwszeństwo przed aktami niższego szczebla, a zatem zachowanie się podmiotu wnoszącego skargę kasacyjną reguluje Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zasadnie zatem Sąd I instancji stwierdził, że nie zostały uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej i zasadnie na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. odmówił przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej. Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sad Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. j.p.
P O S T A N O W I E N I E
Dnia 8 czerwca 2005 r.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym :
| |
|Sędzia NSA - Kazimierz Jarząbek |
| | po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2005 r.
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia [...] Sp. z o.o.
na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2005 r. sygn. akt 6 II SA 1518/02 o odmowie przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej wniesionej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2004r. sygn. akt 6 II SA 1518/02 oddalającego skargę na decyzję Prezesa Regulacji Telekomunikacji i Poczty w przedmiocie nakazu zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług pocztowych postanawia :
oddalić zażalenie
U Z A S A D N I E N I E
Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną [...] Sp. z o.o. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2004 r. W uzasadnieniu Sąd podał, że skarga kasacyjna wniesiona została bez równoczesnego uiszczenia stosownego wpisu.
Na powyższe postanowienie skarżąca wniosła zażalenie do Naczelnego Sadu Administracyjnego, który postanowieniem z dnia 12 października 2004 r. oddalił to zażalenie. W dniu 27 października 2004 r. skarżąca wystąpiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia wpisu od skargi kasacyjnej. Postanowieniem z dnia 17 stycznia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek skarżącej wskazując, iż Spółka nie wykazała należycie, że jej wniosek jest zasadny, a w szczególności nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu.
Skarżąca wniosła zażalenie na postanowienie z dnia 17 stycznia 2005 r. zaskarżając je w całości i wnosząc o jego uchylenie. W uzasadnieniu podała, że uchybienie terminu do uiszczenia wpisu stałego od skargi kasacyjnej nastąpiło bez jej winy. Skarżąca stwierdziła, że wnosząc skargę kasacyjną powstrzymała się od uiszczenia opłaty sądowej w oparciu o brzmienie § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193). Zgodnie z tym przepisem wpis stały od skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego uiszcza się na wezwanie w sposób określony w ust. 1 cytowanego przepisu, po przekazaniu skargi sądowi. Zdaniem skarżącej Spółki brak jest w ramach ogólnej regulacji ustawy dotyczącej kosztów sądowych i wpisów, przepisów które mają zastosowanie do jednego tylko rodzaju pisma wszczynającego postępowanie. Wobec powyższego chociaż w treści § 5 ust. 2 rozporządzenia mowa jest o wpisie stałym od skargi nie ma żadnych przesłanek, aby treść tego przepisu była ograniczona jedynie do samej skargi, pozostawiając poza swoim zakresem skargę kasacyjną.
Spółka podkreśliła dodatkowo, że § 5 ust. 2 rozporządzenia pozostaje w sprzeczności z art. 221 p.p.s.a. zgodnie z którym pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. W treści § 5 ust.2 przedmiotowego rozporządzenia zdecydowano natomiast, iż mimo tego, że pismo podlega wpisowi stałemu i jest wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego wpis jest uiszczany na wezwanie po przekazaniu skargi sądowi. Zdaniem skarżącej strona, która podejmuje swoje decyzje w ramach postępowania sądowego w oparciu o ww. przepis rozporządzenia, jako działająca w zaufaniu do organów administracji rządowej wykonujących ustawowe upoważnienie, nie może ponosić ujemnych skutków zachodzącej sprzeczności pomiędzy przepisami prawa.