Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Bała po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 września 2005 r., sygn. akt VI SA/Wa 395/05 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi A. i R. B. na decyzję Ministra Środowiska z dnia 13 stycznia 2005 r. Nr [...] w przedmiocie wygaszenia koncesji na eksploatację złoża kruszywa naturalnego p o s t a n a w i a: uchylić zaskarżone postanowienie
Postanowieniem z dnia 12 września 2005 r., sygn. akt VI SA/Wa 395/05 WSA w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną A. B. od postanowienia WSA w Warszawie z dnia 21 czerwca 2005 r. odrzucającego skargę A. i R. B. z udziałem G. S. - Firma Handlowa "[...]" na decyzję Ministra Środowiska z dnia 13 stycznia 2005 r. Nr [...] w przedmiocie wygaszenia koncesji na eksploatację złoża kruszywa naturalnego.
W uzasadnieniu WSA stwierdził, że nieskutecznie pełnomocnik skarżącej podnosi, iż wiedzę o treści zaskarżonego postanowienia powziął dopiero w dniu 19 lipca 2005 r., a zatem wniesioną w dniu 12 sierpnia 2005 r. skargę kasacyjną należałoby uznać za wniesioną w terminie, gdyż doręczenie tego postanowienia nastąpiło w dniu 12 lipca 2005 r. (k. 29 akt sądowych). W ocenie WSA, trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej, o którym mowa w art. 177 p.p.s.a. upłynął w dniu 11 sierpnia 2005 r., a zatem skarga kasacyjna złożona za pośrednictwem poczty w dniu 12 sierpnia 2005 r. (przesyłka polecona nr R 40348 - k. 39 akt sądowych) została wniesiona po terminie i na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. należało ją odrzucić.
Sąd stwierdził ponadto, że skarga na decyzję Ministra Środowiska z dnia 13 stycznia 2005 r. została sporządzona i podpisana przez adw. A. M.-P. i adw. M. Z.-J., które występowały w imieniu skarżących - A. i R. B., jednakże pełnomocnictwa złożone do akt sprawy w postępowaniu administracyjnym nie obejmują możliwości złożenia skargi i reprezentowania mocodawców przed sądem administracyjnym. Do skargi nie dołączono pełnomocnictw oraz nie uczyniono tego na wezwanie Sądu, co skutkowało odrzuceniem skargi. Sąd stwierdził, że dokonał wyboru, któremu z pełnomocników należy dokonywać doręczeń, gdyż nie wynikało to z treści skargi.
A. B., reprezentowana przez adw. A. M.-P. złożyła na powyższe postanowienie zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jego uchylenie i nadanie biegu skardze kasacyjnej.
W uzasadnieniu zażalenia podniosła, że adw. M. Z.-J. była pełnomocnikiem jedynie R. B., co wynika z treści pełnomocnictw złożonych w toku postępowania administracyjnego i to ona otrzymała postanowienie o odrzuceniu skargi w dniu 12 lipca 2005 r. W ocenie skarżącej, Sąd I instancji naruszył treść art. 67 § 1 i § 5 oraz art. 76 § 3 p.p.s.a., gdyż nie można uznać za skuteczne w stosunku do A. B. doręczenie postanowienia pełnomocnikowi ustanowionemu przez inną stronę postępowania, tj. R. B.. Małżonkowie - A. i R. B. są odrębnymi stronami postępowania, zatem należy oddzielnie dokonywać im doręczeń. Brak doręczenia postanowienia skarżącej powoduje, że została ona pozbawiona możności działania w sprawie, co skutkuje nieważnością postępowania. WSA powinien bowiem przyjąć datę 19 lipca 2005 r., jako pierwszy dzień terminu do wniesienia skargi kasacyjnej przez A. B..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie A. B. należy uznać za uzasadnione.