Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Rysz po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia K. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 7 grudnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Gl 967/17 w zakresie odrzucenia skargi oraz zwrotu wpisu sądowego od skargi w sprawie ze skargi K. J. na decyzję Dyrektora Śląskiego Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w Katowicach z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie rozstrzygnięcia konkursu ofert na zawieranie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z 7 grudnia 2017 r. (sygn. akt IV SA/Gl 967/17) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej: WSA) odrzucił skargę K. J. (dalej: skarżąca) na decyzję Dyrektora Śląskiego Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej: Dyrektor OW NFZ) z [...] sierpnia 2017 r. w przedmiocie rozstrzygnięcia konkursu ofert na zawieranie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Ponadto WSA zwrócił skarżącej wpis sądowy od skargi w wysokości 200 zł.
W uzasadnieniu postanowienia WSA wskazał, że w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału IV WSA z 10 października 2017 r. pełnomocnik skarżącej został wezwany do usunięcia braku formalnego skargi przez nadesłanie czterech odpisów skargi celem doręczenia ich uczestnikom postępowania - w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Przesyłka zawierająca to wezwanie została dwukrotnie awizowana (24 października i 2 listopada 2017 r.), a następnie zwrócona do WSA z adnotacją "zwrot nie podjęto w terminie" oraz uznana (w trybie art. 73 ppsa) za skutecznie doręczoną z upływem 7 listopada 2017 r. Do 14 listopada 2017 r. brak formalny skargi nie został uzupełniony. Wobec tego skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej: ppsa).
Skarżąca (reprezentowana przez radcę prawnego) złożyła zażalenie na postanowienie WSA, zaskarżając to orzeczenie w całości. Wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.
W uzasadnieniu autor zażalenia stwierdził, że nieodebranie przesyłki z wezwaniem nie było zawinione przez pełnomocnika, lecz wynikało z uchybień w pracy pracowników Poczty Polskiej S.A., którzy nie dołożyli należytej staranności w doręczeniu listu poleconego oraz zawiadomieniu pełnomocnika o możliwości jego odebrania w placówce pocztowej. Kancelaria pełnomocnika mieści się przy ul. [...] w [...], gdzie znajduje się 11 innych kancelarii prawniczych, a do końca 2017 r. było ich 12. Na parterze budynku znajdują się skrzynki pocztowe, w których powinna być pozostawiana przez doręczycieli pocztowych korespondencja przychodząca do poszczególnych kancelarii. Jednakże listonosze Poczty Polskiej S.A., którzy dostarczają korespondencję pełnomocnikowi, notorycznie nie wywiązują się z tych obowiązków i nie pozostawiają zawiadomień w przeznaczonej do tego skrzynce. Faktycznie doręczanie korespondencji odbywa się w ten sposób, że listonosze zazwyczaj przynoszą ją w godzinach przedpołudniowych, kiedy - z uwagi na specyfikę pracy radcy prawnego - pełnomocnik nie jest w stanie zawsze osobiście odbierać korespondencji w swojej siedzibie. Nawet jednak kiedy pełnomocnik przebywa w kancelarii, która mieści się w budynku na drugim piętrze, listonosze "ułatwiają" sobie pracę, ponieważ nie chce im się wchodzić na górę po schodach i pozostawiają całą korespondencję, która ma być doręczona wszystkim kancelariom danego dnia, zazwyczaj w pierwszej kancelarii, w której ktoś akurat pracuje, pomijając pozostałe i pozostawiając w tej kancelarii wszystkie awiza lub zostawiając je gdzieś na korytarzu, w pomieszczeniu gospodarczym, do których mają dostęp wszystkie osoby znajdujące się w budynku, także obce. Autor zażalenia dodał, że awiza bardzo rzadko są wrzucane do skrzynek pocztowych, ponieważ wymagałoby to ich rozdzielania i pilnowania, by trafiały pod odpowiedni numer. Stwierdził, że zaniechania listonoszy w tym zakresie są okolicznością powszechnie znaną i wielokrotnie poruszaną w środkach masowego przekazu.