Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Małgorzata Korycińska po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Przedsiębiorstwa Handlowo - Usługowego i Produkcyjnego "[...]" Sp. z o.o. z siedzibą w Nowej Soli na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 maja 2006 r. sygn. akt VI SA/Wa 978/05 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 września 2005 r. w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Handlowo - Usługowego i Produkcyjnego "[...]" Sp. z o.o. z siedzibą w Nowej Soli na decyzję Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 17 marca 2005 r. Nr [...] w przedmiocie wykreślenia spółki z rejestru działalności kantorowej postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 31 maja 2006 r. odmówił przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku tego Sądu z dnia 22 września 2005 r.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji podał, iż wyrokiem z dnia 22 września 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego i Produkcyjnego "[...]" Sp. z o.o. na decyzję Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 17 marca 2005 r. w przedmiocie wykreślenia spółki z rejestru działalności kantorowej.
W dniu 28 kwietnia 2006 r. skarżąca reprezentowana przez pełnomocnika radcę prawnego złożyła do Sądu wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. We wniosku wskazano, iż żądanie sporządzenia uzasadnienia nie zostało złożone w terminie z powodu błędnego przekonania skarżącej, iż wyrok zostanie jej doręczony z urzędu.
Oddalając wniosek o przywrócenie terminu, Sąd I instancji wskazał, iż strona nie wykazała istnienia przesłanek określonych w art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Stwierdził przy tym, że nie można uznać za okoliczność uzasadniającą brak winy zmianę przepisów prawnych.
Sąd I instancji zaakcentował również to, że skarga prawidłowo adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniesiona została w dniu 20 kwietnia 2005 r., podczas gdy reformująca postępowanie sądowoadministracyjne ustawa weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.
Opierając się zarówno na poglądach doktryny, jak i orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd I instancji uznał, że w sytuacji, w której skarżący nie stawił się na rozprawie, jak i nie przedsięwziął żądnych działań celem uzyskania informacji w Sądzie o wyniku sprawy oraz przysługujących mu środkach odwoławczych, nie można przyjąć, iż uchybienie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku nastąpiło bez winy skarżącego.
W zażaleniu skarżąca zarzuciła postanowieniu naruszenie art. 86 § 1 p.p.s.a. przez błędne przyjęcie, że strona skarżąca nie dopełniła obowiązku w zakresie dotrzymania terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku z własnej winy.
Stawiając ten zarzut domagała się zmiany zaskarżonego postanowienia i przywrócenia terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku.
W uzasadnieniu zażalenia podano, iż strona do dnia rozprawy nie była reprezentowana przez pełnomocnika procesowego, a zawiadomienie o wyznaczonym terminie rozprawy zawierało klauzulę "stawiennictwo nieobowiązkowe".
W takiej sytuacji "nie było przeszkód, żeby w zawiadomieniu o rozprawie zamieścić klauzulę" dotyczącą sposobu i terminu wniesienia środka odwoławczego, o którym mowa w art. 140 § 1 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
Stosownie już do cytowanego przez Sąd I instancji art. 87 § 2 p.p.s.a. obowiązkiem strony składającej wniosek o przywrócenie terminu jest uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Brak winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Oceniając wystąpienie tej przesłanki, Sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy.
Tymczasem w rozpoznawanej sprawie wyrok oddalający skargę został wydany w dniu 22 września 2005 r. Przez okres wielu miesięcy, bo aż do 28 kwietnia 2006 r. strona skarżąca nie podjęła jakichkolwiek działań świadczących o tym, że należycie dba o swoje interesy. Tak długi okres braku zainteresowania sprawą rozstrzyganą w terminie znanym wszak stronie sprawia, że jej częściowo słuszny postulat umieszczenia na druku zawiadomienia o rozprawie informacji, że na rozprawie może zapaść wyrok, który nie podlega doręczeniu stronie, a którego zaskarżenie będzie możliwe po uprzednim złożeniu wniosku o jego uzasadnienie w terminie 7 dni od ogłoszenia wyroku (art. 6 p.p.s.a. w zw. z art. 107 i 141 § 2 p.p.s.a.), nie mógł wpłynąć na ocenę kontrolowanego postanowienia Sądu I instancji.
Z wyłożonych powodów Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.