Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Czesława Socha po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia B. O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. z dnia 11 października 2007 r. sygn. akt II SA/Sz 303/07 w zakresie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi B. O. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w S. z dnia [...] stycznia 2007 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie środków z budżetu Unii Europejskiej postanawia: zażalenie oddalić.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 11 października 2007 r. o sygn. akt II SA/Sz 303/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. odrzucił wniosek B. O. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia tegoż Sądu z dnia 15 maja 2007 r. odrzucającego skargę B. O. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w S. z dnia [...] stycznia 2007 r., nr [...], w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie środków z budżetu Unii Europejskiej.
Podstawą odrzucenia powyższego wniosku było niezachowanie przez stronę przy jego składaniu ustawowego siedmiodniowego terminu, liczonego od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi do wniesienia skargi kasacyjnej. Sąd I instancji przyjął, że przeszkoda do sporządzenia skargi kasacyjnej ustała najpóźniej w dniu 27 sierpnia 2007 r., tj. w momencie zapoznania się przez ustanowionego z urzędu profesjonalnego pełnomocnika strony skarżącej z aktami sprawy. Termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu mijał zatem w dniu 3 września 2007 r. Tymczasem skarga kasacyjna wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej złożenia została nadana w dniu 5 września 2007 r. Wspomniany wniosek, jako spóźniony, należało zatem odrzucić.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył pełnomocnik B. O. Podał, że po wyznaczeniu go jako pełnomocnika z urzędu podjął działania w celu uzyskania pełnomocnictwa od skarżącej, lecz z uwagi na okres urlopowy nie miał możliwości bezpośredniego kontaktu ze skarżącą oraz nie mógł zapoznać się ze sprawą. Stwierdził, że w dniu 27 sierpnia 2007 r. nie zapoznawał się z aktami sprawy. O konieczności złożenia w niniejszej sprawie skargi kasacyjnej dowiedział się dopiero w dniu 29 sierpnia 2007 r., tj. w dniu doręczenia mu odpisu postanowienia Sądu I instancji z dnia 23 sierpnia 2007 r., którym odrzucono skargę kasacyjną sporządzoną osobiście przez B. O. Siedmiodniowy termin do złożenia skargi kasacyjnej wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej złożenia został zatem zachowany.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
Podstawowy problem w sprawie na obecnym etapie postępowania sprowadza się do oceny, czy zaistniały podstawy do odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej z uwagi na złożenie tegoż wniosku po upływie wymaganego terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Stosownie do treści art. 87 § 1 powołanej wyżej ustawy, wniosek o przywrócenie terminu wnosi się w ciągu 7 dni od ustania przyczyny jego uchybienia. O ile strona jest zastępowana przez pełnomocnika procesowego, termin siedmiodniowy liczy się od daty, gdy pełnomocnik dowiedział się o uchybieniu terminu i mógł dokonać zamierzonej czynności procesowej.
Pismem S. Izby Adwokackiej z dnia 5 lipca 2007 r. ustanowiony z urzędu pełnomocnik skarżącej został poinformowany o wydaniu w dniu 15 maja 2007 r. przez Sąd I instancji postanowienia o odrzuceniu skargi B. O., które zostało doręczone skarżącej w dniu 22 maja 2007 r. W dniu 14 sierpnia 2007 r. ustanowiony w sprawie pełnomocnik dostarczył osobiście do Sądu I instancji udzielone mu przez skarżącą pełnomocnictwo, a zatem w tym dniu wstąpił do sprawy w charakterze pełnomocnika procesowego. Oznacza to, że pełnomocnik skarżącej miał wiedzę o uchybieniu terminu do złożenia skargi kasacyjnej, a od momentu dostarczenia do Sądu pełnomocnictwa miał możliwość dokonania zamierzonej czynności procesowej, tj. wniesienia skargi kasacyjnej wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, przeszkoda do wniesienia skargi kasacyjnej ustąpiła zatem w dniu 14 sierpnia 2007 r. Siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu upłynął w dniu 21 sierpnia 2007 r. Pełnomocnik skarżącej, nadając przedmiotowy wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej w dniu 5 września 2007 r. nie zachował terminu określonego w art. 87 § 1 cytowanej wyżej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z uwagi na to, Sąd I instancji zasadnie odrzucił wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, jako spóźniony (art. 88 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
W kontekście powyższego, nieuzasadnione są podniesione w zażaleniu zarzuty, że w dniu 27 sierpnia 2007 r. pełnomocnik skarżącej nie zapoznawał się z aktami sprawy, a wiedzę o konieczności wniesienia skargi kasacyjnej uzyskał dopiero 29 sierpnia 2007 r. Kwestionowane okoliczności odnoszą się bowiem do okresu, który trwał już po upływie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Z powyższych względów, skoro zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, złożone zażalenie podlegało oddaleniu na podstawie art. 197 w związku z art. 184 cytowanej wyżej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
PG