Zażalenie na postanowienie WSA w W. w sprawie ze skargi na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Urszula Raczkiewicz po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia R. Ż. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 27 września 2007 r. sygn. akt V SA/Wa 2020/07 w zakresie oddalenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi R. Ż. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt V SA/Wa 2020/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił wniosek R. Ż. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji podał, że wniosek skarżącego nie zawiera żadnych danych uprawdopodabniających brak zawinienia, a jedynie informację, iż uchybienie terminowi nastąpiło wskutek błędnego obliczenia.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył R. Ż. wnosząc w nim o przywrócenie terminu do złożenia skargi.

W uzasadnieniu zażalenia skarżący podniósł, że błędne obliczenie terminu było wynikiem złego stanu zdrowia, nadmiaru obowiązków oraz braku fachowej pomocy, gdyż nie stać go na korzystanie z pomocy adwokata, a ponadto, że nie było to działanie celowe i zamierzone.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. - jeśli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.

Zgodnie zaś z treścią art. 87 § 2 p.p.s.a. na stronie domagającej się przywrócenia terminu ciąży obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu.

Przy rozpoznawaniu wniosku o przywrócenie terminu Sąd ocenia zatem, czy strona uprawdopodobniła okoliczności, które powołała na usprawiedliwienie opóźnienia w dokonaniu czynności procesowej oraz czy te okoliczności są tego rodzaju, że uprawdopodabniają brak winy w opóźnieniu.

W przedmiotowej sprawie skarżący wskazał, że naruszenie terminu nie było działaniem celowym, a jedynie wynikiem pomyłki w obliczeniach i ogólnikowo powołał się na zły stan zdrowia. Nie zaistniały zatem w tym przypadku żadne okoliczności od niego niezależne oraz trwające przez cały czas biegu terminu, które spowodowałyby, że złożenie skargi w terminie było faktycznie niemożliwe, dlatego też uznać należy, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny dokonał prawidłowej oceny, iż R. Ż. nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak winy. Także podniesiona w zażaleniu okoliczność, iż R. Ż. nie stać na korzystanie z pomocy adwokata nie uprawdopodabnia braku winy w dokonaniu w terminie czynności procesowej.

Mając powyższe na względzie Naczelny Sąd Administracyjny, w oparciu o art. 184 p.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1