Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Janusz Zajda po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia S. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 2335/05 oddalające wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. C. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 21 czerwca 2005 r. nr U/421/5/2005 w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy postanawia: oddalić zażalenie.
P O S T A N O W I E N I E
Dnia 31 stycznia 2006 r.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie:
Sędzia NSA Janusz Zajda po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2006 r.
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia S. C.
na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 2335/05 oddalające wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. C.
na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 21 czerwca 2005 r. nr U/421/5/2005 w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy postanawia:
oddalić zażalenie.
U Z A S A D N I E N I E
Postanowieniem z 7 listopada 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 2335/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.], odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 21 czerwca 2005 r., Nr U/421/5/2005 w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy.
Zdaniem Sądu, problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania; aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki, a także aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony. Sąd uznał, że przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest decyzja odmawiająca umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, a decyzja taka nie nadaje się i nie wymaga wykonania w postępowaniu egzekucyjnym, zatem brak jest podstaw do wstrzymania jej wykonania na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a.
W zażaleniu na powyższe postanowienie S. C. wniósł o jego zmianę lub uchylenie. Wyraził pogląd, że odmowa uwzględnienia wniosku spowoduje nadanie decyzji atrybutu wykonalności. W konsekwencji, tego rodzaju rozstrzygnięcie doprowadzi do nałożenia na stronę obowiązku spłaty zadłużenia w postaci układu ratalnego, bądź w trybie egzekucji, a tym samym spowoduje znaczne pogorszenie sytuacji majątkowej strony. Zobowiązanie do spłaty zadłużenia uniemożliwi dalszą egzystencję skarżącego i jego rodziny, spowoduje wyrządzenie znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżone postanowienie nie narusza prawa. Przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. daje sądowi możliwość wstrzymania wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu bądź czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Przesłanka w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody jest utożsamiana z zagrożeniem dla już istniejącej, aktualnej sytuacji gospodarczej (ekonomicznej) strony postępowania administracyjnego. Trudne do odwrócenia skutki powstają zwykle tam, gdzie po wykonaniu decyzji jest niemożliwy powrót do pierwotnego stanu sprawy, np. wskutek nakazanej nią rozbiórki spornego obiektu. W obu sytuacjach chodzi o wyjątkowe zagrożenie odpowiadające szczególnej kategorii ochrony tymczasowej strony postępowania. Tam natomiast, gdzie ich wzruszenie w postępowaniu sądowym przywraca stan zgodny z prawem bez powyższych zagrożeń, sięganie po środki ochrony tymczasowej jest niedopuszczalne. Wprowadzona w omawianym przepisie ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady wynikającej z § 1 tego przepisu, w myśl którego wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.