Zażalenie na postanowienie WSA w W. w sprawie ze skargi na decyzję Komendanta Głównego Policji , nr [...] w przedmiocie cofnięcia licencji pracownika ochrony fizycznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Marzenna Zielińska po rozpoznaniu w dniu 24 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia G. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 26 czerwca 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 2023/07 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi G. J. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2007 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia licencji pracownika ochrony fizycznej postanawia: oddalić zażalenie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6179 Inne o symbolu podstawowym 617
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komendant Policji
Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 2023/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odmówił G. J. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika w sprawie ze skargi G. J. na decyzję Komendanta Głównego Policji w przedmiocie cofnięcia licencji pracownika ochrony fizycznej.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wyrokiem z dnia 24 stycznia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. uchylił decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2007 r. utrzymującą w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z siedzibą w R. z dnia [...] lipca 2007 r. cofającą G. J. licencję pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia. G. J. wniósł od powyższego wyroku skargę kasacyjną sporządzoną przez profesjonalnego pełnomocnika.

Po wyznaczeniu rozprawy w Naczelnym Sądzie Administracyjnym do Sądu tego wpłynęło pismo zawiadamiające o wypowiedzeniu pełnomocnictwa oraz pismo skarżącego o wyznaczenie pełnomocnika z urzędu.

Na urzędowym formularzu skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata. W uzasadnieniu wniosku podał, że miesięczny koszt mieszkania z opłatami to około 1100 zł, a 800 zł przeznacza na bieżące wydatki oraz na pomoc rodzicom, którzy są emerytami. Z nadesłanych dokumentów wynika, że uzyskuje dochody z tytułu wynagrodzenia za pracę w wysokości 2117,31 zł netto miesięcznie, a wykonywanie prac zleconych w okresie do 1 grudnia 2008 r. do 28 lutego 2009 r. wyniosło średnio 1345,67 zł netto.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd I instancji stwierdził, że osiągane przez skarżącego dochody miesięczne nie uzasadniają przyznania mu prawa pomocy. Zdaniem Sądu skarżący niezasadnie wskazał, że nikt nie zakłada zaistnienia sytuacji, w której konieczne będzie działanie przez Sądem, bowiem obecnie sprawa znajduje się na etapie postępowania międzyinstancyjnego, wywołanego wniesieniem przez skarżącego skargi kasacyjnej.

Na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. G. J. wniósł zażalenie, w którym podniósł, że Sąd I instancji błędnie uznał, iż po poniesieniu wydatków na utrzymanie siebie i rodziców pozostają mu wolne środki wystarczające na pokrycie kosztów sądowych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest uzasadnione.

Przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w zakresie całkowitym lub częściowym zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a., następuje tylko w określonych przypadkach: w zakresie całkowitym, gdy osoba wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania; w zakresie częściowym, gdy osoba udowodni, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny. Oznacza to zatem, że instytucja zwolnienia od kosztów sądowych ma wyjątkowy charakter i jest stosowana tylko w stosunku do osób charakteryzujących się trudną sytuacją majątkową. Do tej grupy osób można w szczególności zaliczyć osoby bezrobotne, które nie pobierają zasiłku lub które ze względu na okoliczności życiowe są pozbawienie środków do życia lub środki te są bardzo ograniczone i służą zaspokojeniu podstawowych potrzeb życiowych. Ciężar wykazania okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy, o których mowa w art. 246 § 1 p.p.s.a., spoczywa na stronie składającej wniosek, a zatem to ona powinna poczynić wszelkie kroki mające na celu uprawdopodobnienie tych okoliczności. Strona będąca osobą fizyczną powinna partycypować w kosztach postępowania, jeżeli ma jakiekolwiek środki majątkowe.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6179 Inne o symbolu podstawowym 617
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komendant Policji