Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła skarżąca, wnosząc o jego zmianę poprzez uwzględnienie wniosku pełnomocnika skarżącej o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. Zarzuciła naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:
1. art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej p.p.s.a.) skutkujące uznaniem przez Sąd, że okoliczności przytoczone w treści wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi nie wskazują na brak winy po stronie pełnomocnika skarżącej, podczas gdy prawidłowa ocena przytoczonych przez pełnomocnika okoliczności winna prowadzić Sąd do wniosku, że pełnomocnik uchybił terminowi bez swojej winy;
2. art. 36 p.p.s.a. poprzez dokonaną z przekroczeniem granic swobody ocenę treści znajdującego się w aktach sprawy pełnomocnictwa z [...] września 2017 r. skutkujące uznaniem przez Sąd, że pełnomocnictwo to nie obejmuje umocowania do reprezentacji skarżącej przed sądami administracyjnymi, podczas gdy z treści pełnomocnictwa nie wynika, aby umocowanie pełnomocnika do reprezentacji spółki dotyczyło jedynie sądów powszechnych, a zatem winno być zinterpretowane jako obejmujące także umocowanie do reprezentacji przed WSA.
W uzasadnieniu pełnomocnik skarżącej podniósł okoliczności wskazujące na nieprawidłowości w działaniu poczty, skutkujące niezawinieniem nieodebrania przesyłki zawierającej wezwanie do usunięcia braków formalnych skargi.
Ponadto, pełnomocnik skarżącej stwierdził, że nie było podstaw do wezwania spółki do usunięcia braków formalnych skargi, ponieważ pełnomocnictwo znajdujące się w aktach administracyjnych nie zostało ograniczone do reprezentacji spółki przed sądami powszechnymi, więc obejmowało także umocowanie do reprezentacji przed WSA.
Następnie pełnomocnik skarżącej przedstawił okoliczności świadczące o kolejnych nieprawidłowościach w działaniu poczty, a także złożył kopię skargi na Urząd Pocztowy nr [...] w [...].
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 85 p.p.s.a. czynność w postępowaniu administracyjnym podjęta po upływie terminu jest bezskuteczna. Stosownie jednak do art. 86 § 1 p.p.s.a., sąd na wniosek strony postanowi o przywróceniu terminu, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy. Jak stanowi art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w terminie 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.).
W orzecznictwie i w doktrynie wskazuje się, że w sprawach, w których stronę reprezentuje profesjonalny pełnomocnik, kryterium braku winy w uchybieniu terminu powinno być oceniane z uwzględnieniem miernika staranności wymaganego przy dokonywaniu czynności przez takiego pełnomocnika. Do niezawinionych przyczyn uchybienia terminu zalicza się m.in. stany nadzwyczajne, których pełnomocnik nie mógł usunąć.