Z powyższych przepisów wynika, że przywrócenie terminu jest możliwe pod następującymi warunkami: 1) nastąpiło uchybienie terminu do dokonania czynności, 2) strona złożyła wniosek o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od ustania przeszkody, która uniemożliwiła dochowanie terminu, 3) dokonała jednocześnie czynności, której w zakreślonym terminie nie dokonano, 4) uprawdopodobniła, iż uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony oraz 5) w wyniku uchybienia terminu powstały dla strony ujemne skutki procesowe.
Oznacza to, że strona składająca wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi co do zasady przyznaje, że skarga obarczona była brakami, a do uchybienia terminowi rzeczywiście doszło. Wobec tego, powinna była wykazać spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 86-87 p.p.s.a.
Tymczasem pełnomocnik skarżącej w toku postępowania toczącego się na podstawie art. 86 § 1 i następnych p.p.s.a. kwestionuje przede wszystkim to, że skutecznie doręczono jej wezwanie do uzupełnienia braków formalnych zażalenia, a także okoliczność faktycznego wystąpienia braków formalnych skargi. Konsekwencją przyjęcia tego stanowiska za słuszne byłoby stwierdzenie, że nie doszło do uchybienia terminowi do uzupełnienia braków formalnych skargi, a tym samym nie byłoby podstaw do rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności. Wobec tego stwierdzić należy, że działania pełnomocnika skarżącej pozostają w sprzeczności i powodują, że zażalenie nie mogło zostać uwzględnione.
Zdaniem NSA, argumenty podniesione przez skarżącą nie mogą odnieść skutku w postępowaniu z wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków skargi, ponieważ - jak zostało już powiedziane - składając taki wniosek, spółka zgodziła się z tym, że skarga była obarczona brakami, a spółka uzupełniła braki formalne po terminie. W tym stanie sprawy, wobec niewykazania okoliczności przemawiających za brakiem winy skarżącej w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, NSA uznał, że zaskarżone postanowienie jest zgodne z prawem.
Argumenty pełnomocnika skarżącej o nieprawidłowościach w doręczeniu mogą natomiast zostać podniesione w odniesieniu do uznania przesyłki zawierającej wezwanie do usunięcia braków formalnych za doręczoną prawidłowo w trybie art. 73 p.p.s.a. czy ewentualnego postanowienia o odrzuceniu skargi.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.