Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Kręcisz po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A.B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 czerwca 2017 r., sygn. akt VI SA/Wa 2298/14 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu w sprawie ze skargi A.B. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw odwołań od wyników egzaminu notarialnego, którego termin został wyznaczony na dni 5-6 listopada 2013 r. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu notarialnego postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 6 czerwca 2017 r., sygn. akt VI SA/Wa 2298/14 na podstawie art. 86 § 1 i art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej p.p.s.a.) odmówił A.B. przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu na postanowienie starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lutego
2017 r. w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw odwołań od wyników egzaminu notarialnego, którego termin został wyznaczony na dni 5-6 listopada 2013 r. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu notarialnego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji stwierdził, że postanowieniem z dnia 28 lutego 2017 r. starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego. Odpis niniejszego postanowienia wraz z pouczeniem o trybie i sposobie wniesienia sprzeciwu został doręczony skarżącemu 20 marca 2017 r. Skarżący dnia 3 kwietnia 2017 r. wniósł, z uchybieniem terminu określonego w art. 259 § 1 p.p.s.a. sprzeciw od powyższego postanowienia wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu. Sąd I instancji stwierdził, że w sytuacji, gdy nie jest możliwe jednoznaczne ustalenie, czy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania uchybionej czynności został zachowany, to obowiązkiem sądu jest wydać rozstrzygnięcie merytoryczne w przedmiocie uchybienia terminu na podstawie art. 86
§ 1 p.p.s.a. Z taką sytuacją mamy do czynienia w tej sprawie, gdyż skarżący nie wskazał momentu ustania przyczyny uchybienia terminu. Ponadto, skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia sprzeciwu albowiem wniosek skarżącego o przywrócenie terminu nie zawierał uzasadnienia.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył skarżący, wnosząc o jego uchylenie w całości jako niezgodnego z stanem faktycznym i prawnym.
Naczelny Sąd Administracyjny zaważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Dopuszczalność przewidzianego w art. 86 i 87 p.p.s.a. przywrócenia uchybionego terminu została przez ustawodawcę uwarunkowana spełnieniem przez stronę następujących przesłanek: złożenie wniosku o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od ustania przeszkody, która uniemożliwiła dochowanie terminu, równoczesne dokonanie czynności, które nie nastąpiło w zakreślonym terminie, uprawdopodobnienie, że niedochowanie terminu nastąpiło bez winy strony oraz powstanie w wyniku uchybienia terminu ujemnych dla strony skutków procesowych.
Sąd I instancji prawidłowo w zaskarżonym postanowieniu przyjął, że skarżący nie wykazał, iż uchybienie terminu do wniesienia sprzeciwu na postanowienie starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lutego 2017 r. w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w niniejszej sprawie nastąpiło bez jego winy. Jego wniosek o przywrócenie terminu nie zawierał bowiem żadnego uzasadnienia.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zaskarżone postanowienie jest zgodne z prawem, a wniesione zażalenie nie podważa tej oceny.
W związku z tym Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.