Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Joanna Zabłocka po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia B. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. akt VI SPP/Wa 84/19 w zakresie odmowy zmiany postanowienia w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi B. P. na bezczynność i przewlekłość postępowania w sprawie wniosku o rozstrzygnięcie sporu w sprawie wstrzymania dostarczania energii elektrycznej postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. akt VI SPP/Wa 84/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu wniosku B.P. ("Skarżący") odmówił zmiany postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 25 czerwca 2019 r., którym utrzymano w mocy postanowienie Referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 maja 2019 r. umarzające postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi B. P. na bezczynność i przewlekłość postępowania Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w przedmiocie rozstrzygnięcia sporu w sprawie wstrzymania dostarczania energii elektrycznej.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że Skarżący, złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, którą Sąd, wyrokiem z 7 grudnia 2018 r., oddalił. W toku postępowania Skarżący wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, co nastąpiło postanowieniem z 20 września 2018 r.
Pismem z dnia 5 października 2018 r., Okręgowa Rada Adwokacka w Warszawie (dalej "ORA"), jako pełnomocnika Skarżącego, wskazała adwokata P. G.
W dniu 26 kwietnia 2019 r. Skarżący złożył do Sądu, na urzędowym formularzu PPF, wniosek o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym, tj. obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Wskazał, że w jego ocenie, przyznany mu pełnomocnik z urzędu, nie dochował ustawowego terminu na sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia od ww. wyroku skargi kasacyjnej, a zatem ową opinię sporządził z naruszeniem zasad należytej staranności, czego Sąd nie zauważył.
Postanowieniem z 24 maja 2019 r. Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej "Referendarz"), na postawie art. 249a w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718, zwanej dalej p.p.s.a.), umorzył postępowanie w sprawie przyznania Skarżącemu prawa pomocy.
Po rozpoznaniu sprzeciwu Skarżącego Sąd I instancji postanowieniem z 25 czerwca 2019 r. utrzymał w mocy postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy. W ocenie Sądu Referendarz orzekł prawidłowo, bowiem Skarżącemu przyznano już prawo pomocy w zakresie całkowitym, co nastąpiło 20 września 2018 r. i prawo to nie zostało ani cofnięte, ani ograniczone.
Skarżący wniósł o uchylenie postanowienia Sądu z 25 czerwca 2019 r. w oparciu o art. 165 p.p.s.a. Wskazał, że istotnie, postanowieniem z 20 września 2018 r., przyznano mu adwokata z urzędu, jednakże Sąd, nie czekając na uprawomocnienie się tego postanowienie, zwrócił się do ORA o wskazanie osoby adwokata, co nastąpiło pismem z 5 października 2018 r., a więc w czasie biegu terminu do wniesienia sprzeciwu.
Odmawiając zmiany postanowienia z dnia 25 czerwca 2019 r., WSA wskazał, że przed uprawomocnieniem się postanowienia z 20 września 2018 r., co nastąpiło 12 października 2018 r., ORA (pismem z 5 października 2018 r.) wyznaczyła adwokata P. G. jako pełnomocnika Skarżącego. Sąd zauważył, że zgodnie z art. 253 p.p.s.a. postanowienie z 20 września 2018 r. obowiązany był doręczyć zarówno ORA, jak i Skarżącemu. Z uwagi na wątpliwości Skarżącego wyjaśnił, że w przepis ten nie przewiduje, że doręczenie postanowienia Okręgowej Radzie Adwokackiej powinno nastąpić dopiero po uprawomocnieniu się tego postanowienia. Wyznaczenie przez ORA adwokata P. G. przed uprawomocnieniem się postanowienia z 20 września 2018 r., nie miało wpływu na tę prawomocność. Jedynym środkiem, jaki mógłby mieć na nią wpływ, byłby sprzeciw, którego Skarżący nie wniósł.