Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Kisielewicz po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia I. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 6 sierpnia 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1100/15 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi I. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 6 sierpnia 2015 r., sygn. akt III SA/Gl 1100/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi I. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej.
Z przedstawionego przez Sąd I instancji stanu sprawy wynikało, że w dniu 30 kwietnia 2015 r. I. G., działając poprzez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] marca 2015 r. w przedmiocie kary pieniężnej. Z akt administracyjnych sprawy wynikało, że zaskarżoną decyzję doręczono pełnomocnikowi skarżącej w dniu 30 marca 2015 r. W związku z powyższym postanowieniem z dnia 29 czerwca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. odrzucił skargę jako złożoną po upływie terminu do jej wniesienia.
W piśmie z dnia 9 lipca 2015 r. pełnomocnik skarżącej wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, podnosząc w uzasadnieniu, że naruszenie terminu nie było celowe, gdyż błędnie sądził, iż miesiąc marzec ma 30 dni, w związku z czym wniósł skargę 30 kwietnia 2015 r. myśląc, że jest to ostatni dzień terminu do jej złożenia. O swojej pomyłce dowiedział się dopiero z postanowienia o odrzuceniu skargi.
Sąd I instancji, odmawiając przywrócenia terminu do wniesienia skargi, stwierdził, że brak winy strony w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu ma bowiem charakter wyjątkowy. Zastosowanie tej instytucji jest możliwe tylko, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku, a uchybienie terminowi nie zostało spowodowane, najmniejszym nawet, niedbalstwem strony.
Zdaniem Sądu I instancji, pełnomocnik skarżącej nie uprawdopodobnił w sposób przekonujący, że uchybienie terminu do wniesienia skargi było przez niego niezawinione. Na profesjonalnym pełnomocniku ciąży bowiem obowiązek zadbania o prawidłowe i terminowe dokonanie czynności procesowych. Dodatkowo, pełnomocnik profesjonalny, jakim jest adwokat lub radca prawny, podlega większym wymaganiom w związku z posiadaną przez siebie wiedzą z zakresu prawa oraz znajomością procedury sądowej. Sąd I instancji podniósł, że jeżeli podmiotem, który uchybił terminowi, jest profesjonalny pełnomocnik, można mówić o wyłączeniu winy w przypadku powstania przeszkody nadzwyczajnej, takiej jak np. nagła choroba, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar. Omyłkowe sądzenie, że miesiąc marzec ma 30 dni nie stanowi takiej nadzwyczajnej przeszkody. Stąd, w ocenie Sądu I instancji, pełnomocnik skarżącej nie podał okoliczności uzasadniających przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Pełnomocnik nie dochował należytej staranności, jakiej można wymagać od osoby należycie dbającej o swoje interesy, zwłaszcza gdy, tak jak w niniejszej sprawie, dotyczy to profesjonalisty.