Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Rafał Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 16 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia E. L., J. L., J. L. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2008 r., sygn. akt II GZ 262/08 w zakresie oddalenia zażalenia w sprawie ze skargi E. L., J. L., J. L na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z dnia [...] września 2006 r. nr [...] w przedmiocie zmiany referencyjnej zawartości tłuszczu postanawia: odrzucić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 6 listopada 2008 r., sygn. akt II GZ 262/08 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie E. L., J. L., J. L. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału IV Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 2070/06 w zakresie wezwania do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia w sprawie ze skargi E. L., J. L., J. L. na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z dnia [...] września 2006 r. nr [...] w przedmiocie zmiany referencyjnej zawartości tłuszczu.
W dniu [...] grudnia 2008 r. E. L., J. L., J. L. wnieśli do Naczelnego Sądu Administracyjnego pismo zatytułowane "Zażalenie, skarga wraz ze wnioskiem" adresowane: "do Sądu Najwyższego w Warszawie za pośrednictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie" będące w swej istocie zażaleniem na postanowienie z dnia 6 listopada 2008 r., sygn. akt II GZ 262/08.
Skarżący zarzucili w nim naruszenie prawa procesowego, ustawowego, materialnego, postępowania, błąd w ustaleniach faktycznych, obrazę przepisów prawa administracyjnego, materialnego oraz naruszenie przez Sąd prowadzący sprawę przepisów konstytucyjnych. Ponadto skarżący wnieśli o zmianę, unieważnienie zaskarżonego postanowienia, jak i wcześniejszego zarządzenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie, jako niedopuszczalne, należało odrzucić.
Stosownie do przepisu art. 194 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej cytowanej jako p.p.s.a.) zażalenie przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, gdy ustawa wyraźnie przewiduje możliwość wniesienia zażalenia oraz na postanowienia wymienione w art. 194 § 1 pkt 1-10 p.p.s.a.
Jeżeli zatem ustawa przewiduje (w określonych sytuacjach) wydanie postanowienia i jednocześnie nie stanowi, że od takiego postanowienia przysługuje prawo wniesienia zażalenia, to niedopuszczalne jest wniesienie tego środka odwoławczego. Należy zauważyć, iż artykuł 194 § 1 p.p.s.a. nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie, ponieważ dotyczy postanowień wojewódzkiego sądu administracyjnego. Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego są ostateczne i prawomocne. Nie przysługują od nich żadne środki zaskarżenia. Skarżący nie ma zatem możliwości wniesienia zażalenia na przedmiotowe postanowienie.
Przepis art. 168 § 1 p.p.s.a stanowi, że orzeczenie sądu administracyjnego staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje co do niego środek odwoławczy. Jeżeli ustawa przewiduje wydanie postanowienia i jednocześnie nie stanowi, że na takie postanowienie przysługuje prawo wniesienia zażalenia, to wniesienie tego środka odwoławczego jest niedopuszczalne.
Naczelny Sąd Administracyjny zauważa ponadto, że zarzut strony o braku prawidłowego pouczenia o środku zaskarżenia jest niezasadny, gdyż skarżący w dniu [...] grudnia 2008 r. odebrali, co potwierdzają zwrotne potwierdzenia odbioru w aktach podpisane przez skarżących, odpisy postanowienia z uzasadnieniem oraz pouczeniem, iż załączone orzeczenia są ostateczne i nie podlegają zaskarżeniu.
W związku z powyższym wskazać należy, iż na postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego nie przysługuje żaden środek odwoławczy. Są one bowiem prawomocnymi orzeczeniami od chwili ich wydania, a co za tym idzie nie mogą być wzruszone przez zwyczajne środki odwoławcze, takie jak skarga kasacyjna czy zażalenie. Zatem wniesienie zażalenia na postanowienie NSA należy traktować jako niedopuszczalne, a zażalenie takie odrzucić.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 178 w zw. z art. 180 i 197 § 2 p.p.s.a. należało zażalenie, jako niedopuszczalne, odrzucić.