Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Borowicz po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia E. L., J. L., J. L. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 marca 2009 r., sygn. akt II GZ 266/08 w zakresie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi E. L., J. L., J. L. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2007 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w zakresie ustalenia wysokości opłaty za przekroczenie ilości referencyjnej dostaw mleka postanawia: odrzucić zażalenie
Postanowieniem z dnia 10 marca 2009 r., sygn. akt II GZ 266/08 Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił zażalenie E. L., J. L., J. L. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2008 r. sygn. akt IIGZ 266/08 w sprawie ze skargi E. L., J. L., J. L. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w zakresie ustalenia wysokości opłaty za przekroczenie ilości referencyjnej dostaw mleka.
W dniu 21 kwietnia 2009 r. E. L., J. L., Jan L. wnieśli do Naczelnego Sądu Administracyjnego pismo zatytułowane "WNIOSEK - ZAŻALENIE wraz ze SKARGĄ" adresowane: "do Sądu Najwyższego w Warszawie za pośrednictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie" będące w swej istocie zażaleniem na postanowienie z dnia 10 marca 2009 r., sygn. akt II GZ 266/08.
Skarżący zarzucili w nim naruszenie ustaw i praw oraz zapisy Konstytucji RP oraz wystąpili z wnioskiem "o nadanie kontroli nad organem i całą tą sprawą". Ponadto skarżący wnieśli o zmianę, unieważnienie i uchylenie zaskarżonego postanowienia, jak i wszystkich innych pism i wezwań.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 marca 2009 r., sygn. akt. II GZ 266/08 jest niedopuszczalne.
Odpisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego zostały doręczone skarżącym w dniu 20 kwietnia 2009 r. wraz z pouczeniem, iż jest ono ostateczne i nie podlega zaskarżeniu.
Stosownie do przepisu art. 194 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej cytowanej jako p.p.s.a.) zażalenie przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, gdy ustawa wyraźnie przewiduje możliwość wniesienia zażalenia oraz na postanowienia wymienione w art. 194 § 1 pkt 1-10 p.p.s.a. Z przepisu tego wynika, że zażalenie jest obok skargi kasacyjnej środkiem odwoławczym, który wnosi się do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Z treści art. 15 § 1 pkt 1, art. 173 § 1 i art. 194 § 1 p.p.s.a. jednoznacznie zatem wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpoznawania środków odwoławczych, tj. skargi kasacyjnej i zażaleń od wyroków i postanowień wojewódzkich sądów administracyjnych stosownie do przepisów tej ustawy. Natomiast wskazana ustawa procesowa nie zawiera przepisu dopuszczającego możliwość rozpoznawania w trybie określonym w jej przepisach skargi kasacyjnej bądź zażalenia od orzeczeń wydanych przez Naczelny Sąd Administracyjny. Wobec powyższego stwierdzić należy, że od wyroków i postanowień wydanych przez Naczelny Sąd Administracyjny nie przysługuje żaden środek ze wskazanych przez skarżących środków odwoławczych. Orzeczenia te stają się prawomocne z chwilą ich wydania. Należy zauważyć, że postępowanie sądowoadministracyjne jest dwuinstancyjne (art. 2 i 3 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.). Zasada ta jest zgodna z art. 176 ust. 1 Konstytucji RP. Zauważyć też należy, że skarżący wnieśli środek odwoławczy w formie pisma skierowanego do Sądu Najwyższego za pośrednictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, a zatem w trybie którego nie przewidują przepisy mające zastosowanie w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym
Na marginesie wskazać należy, że na wszystkie te okoliczności oraz kwestie prawne wyżej przedstawione zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu postanowienia z dnia 10 marca 2009 r., sygn. akt II GZ 266/08.
Z przyczyn wyżej wskazanych Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 p.p.s.a.