Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Przegalińska po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Krajowej Rady Doradców Podatkowych na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 9 lutego 2011 r. sygn. akt VI SO/Wa 10/10 w zakresie wymierzenia Krajowej Radzie Doradców Podatkowych grzywny w wysokości 6449,96 złotych (sześć tysięcy czterysta czterdzieści dziewięć złotych i dziewięćdziesiąt sześć groszy) za nieprzekazanie w terminie skargi T. C. na bezczynność organu postanawia: oddalić zażalenie
Wnioskiem z dnia [...] października 2010 r. T. C. zażądał wymierzenia grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej: p.p.s.a.) Krajowej Radzie Doradców Podatkowych, w związku z nieprzekazaniem w terminie 30 dni od dnia wniesienia jego skargi na bezczynność tego organu. Ponadto wniesiono o zasądzenie od organu zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych wraz z kosztami zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu podniesiono, że administracyjny tryb instancyjny poprzedzający wniesienie skargi na bezczynność został wyczerpany. W dniu [...] lutego 2011 r. skarżący wniósł zażalenie do Krajowej Rady Doradców Podatkowych na niezałatwienie przez nią w terminie określonym w art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego sprawy w przedmiocie kontroli ubezpieczenia OC doradcy podatkowego (sygn. akt: [...]).Skarżący zwrócił się o udzielenie bez zbędnej zwłoki wyjaśnień o które wnioskował uprzednio w piśmie z dnia [...] grudnia 2009 r. We wniosku wskazano ponadto, że organ do dnia złożenia wniosku o wymierzenie grzywny nie przekazał sądowi skargi wraz z aktami sprawy, wskutek czego przekroczony został termin określony w art. 54 § 2 p.p.s.a.
Krajowa Rada Doradców Podatkowych w odpowiedzi na wniosek wyjaśniła, że skarga T. C. na bezczynność organu została przesłana do Biura Krajowej Izby Doradców Podatkowych faksem z adresu nadawczego W. i W. w dniu [...] sierpnia 2010 r. W treści faksu wskazano, że skarga dotyczy przeprowadzonej przez Krajową Radę Doradców Podatkowych kontroli spełnienia przez T. C. obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia. Organ stwierdził, że zakończenie przedmiotowej kontroli nie skutkuje wydaniem przez Krajową Radę Doradców Podatkowych aktu administracyjnego ustalającego prawa lub obowiązki po stronie kontrolowanego doradcy podatkowego, lecz skutkować może wszczęciem postępowania administracyjnego w sprawie skreślenia z listy doradców podatkowych.
Krajowa Rada Doradców Podatkowych podniosła, że żadne z pism skarżącego wniesionych faksem nie mogło być równoważne pismu złożonemu osobiście w formie pisemnej i podpisanemu własnoręcznym podpisem, a tym samym wszystkie faksy nie wywołały skutku prawnego w postaci skutecznego wniesienia przez T. C. skargi do sądu za pośrednictwem organu, w związku z czym nie mógł rozpocząć się bieg terminu określonego w art. 54 ust. 2 p.p.s.a. Organ przyjął, że gdyby pisma przesłane faksem i zatytułowane "skarga na bezczynność organu" oraz "zażalenie" zostały przesłane z bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu, wywołałyby skutek prawidłowego wniesienia do organu, pod warunkiem, że zostałyby złożone w okresie ważności tego certyfikatu. Skargi muszą być bowiem skutecznie doręczone organom, żeby móc stwierdzić, że termin obligujący organ do ich przekazania sądowi rozpoczął bieg. Nie może bowiem zaistnieć sytuacja, w której organ byłby zobowiązany do przekazywania sądowi wszystkich faksów wpływających do niego od niezidentyfikowanego nadawcy tylko z uwagi na okoliczność, iż treść faksów wskazuje formę i rodzaj pisma. W świetle powyższego organ przyjął, że w sytuacji, gdy skarga nie została do niego skutecznie wniesiona, nie zostało wszczęte postępowanie sądowoadministracyjne uruchamiane skargą, a dla przekazania skargi przesłanej organowi faksem, bez zachowania podstawowych procedur doręczania pism procesowych w trybie administracyjnym, nie może rozpocząć biegu termin określony w art. 54 § 2 p.p.s.a.