Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne.
Zgodnie z art. 85 ppsa czynność procesowa podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Z kolei w art. 86 i następnych powołanej ustawy prawodawca przewidział możliwość przywrócenia uchybionego terminu. Określił jednocześnie przesłanki, których istnienie pozwala na przywrócenie terminu oraz przesłanki, których istnienie czyni przywrócenie terminu niedopuszczalnym. W świetle art. 86 i art. 87 ppsa warunkiem przywrócenia uchybionego terminu do dokonania określonej czynności jest spełnienie łącznie następujących przesłanek: 1) złożenie przez stronę wniosku o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od ustania przeszkody, która uniemożliwiła dochowanie terminu, 2) dokonanie jednocześnie czynności, której w zakreślonym terminie nie dokonano, 3) uprawdopodobnienie, iż uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony oraz 4) powstanie w wyniku uchybienia terminu ujemnych dla strony skutków procesowych.
Spośród wskazanych przesłanek przywrócenia terminu WSA zakwestionował jedynie uprawdopodobnienie w przedmiotowym wniosku okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 ppsa). Zdaniem WSA, żaden z argumentów podniesionych we wniosku o przywrócenie terminu nie stanowi uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminowi.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, dokonana przez WSA ocena wskazanych przez skarżącego okoliczności mających uprawdopodabniać brak winy w uchybieniu terminowi do uiszczenia wpisu od zażalenia - była prawidłowa.
Z art. 86 § 1 zdanie pierwsze ppsa wynika, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Oznacza to, że przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności procesowej uzależnione jest od kryterium braku winy. Chodzi o to, że strona, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym musi wykazać dołożenie szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Zajęcie stanowiska odmiennego, uwzględniającego subiektywny miernik staranności, wprowadziłoby do stosunków procesowych element niepewności. Literatura i orzecznictwo do przeszkód uniemożliwiających terminowe dokonanie czynności z uwagi na różnorodność zjawisk życiowych zalicza przerwę w komunikacji, nagłą chorobę strony lub pełnomocnika, która nie pozwala na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar itp.
Wbrew twierdzeniom skarżącego, brak środków na uiszczenie wpisu od zażalenia w terminie na dokonanie tej czynności nie stanowi okoliczności, która uprawdopodabniałaby brak winy w uchybieniu terminowi. Przejściowy i w dodatku w żaden sposób nieuwiarygodniony brak środków pieniężnych nie stanowi okoliczności wyłączającej brak winy w uchybieniu terminowi do uiszczenia wpisu (zob. m.in. postanowienie NSA z 17 października 2017 r., sygn. akt II GZ 770/17 - treść dostępna w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). Skarżący nie uprawdopodobnił twierdzenia, że w terminie na uiszczenie wpisu od zażalenia (2 - 8 grudnia 2016 r.) z przyczyn od siebie niezależnych nie dysponował kwotą 100 zł na uiszczenie wpisu. Zresztą nawet w razie przyjęcia, że twierdzenie skarżącego odpowiada prawdzie, należy podkreślić, że skarżący nie wykazał, iż podjął jakiekolwiek działania w celu wykonania wezwania do uiszczenia wpisu (np. starań o uzyskanie pożyczki od rodziny, znajomych, czy z banku). Z akt sprawy nie wynika również, aby skarżący w terminie na uiszczenie wpisu od zażalenia złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od tego wpisu, na co trafnie zwrócił uwagę WSA. Wobec tego za niezasadne należy uznać zarzuty sformułowane w pkt 3 i 4 petitum zażalenia.
Chybione są natomiast zarzuty sformułowane w pkt 1 i 2 petitum zażalenia. Wskazywane przez skarżącego "niebezpieczeństwo poniesienia znacznej szkody finansowej lub trudnych do odwrócenia skutków" nie stanowi przesłanki przywrócenia terminu, a zatem nie mogło być (i nie było) brane pod uwagę przez WSA przy rozpoznawaniu wniosku o przywrócenie terminu. Podobna ocena dotyczy powoływania się przez skarżącego na brak uwzględnienia przez WSA jego sytuacji finansowej i majątkowej. Podkreślenia wymaga, że w postępowaniu wpadkowym dotyczącym przywrócenia terminu zadaniem sądu administracyjnego jest przede wszystkim ocena, czy strona nie ponosi winy w uchybieniu terminowi, a nie ocena sytuacji majątkowej czy finansowej strony.
Ze wskazanych powodów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że WSA prawidłowo ocenił, iż brak było podstaw do przywrócenia skarżącemu terminu do uiszczenia wpisu.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ppsa.
PG