Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Korycińska po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia S. S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2004 r. sygn. akt 6 II SA 1879/02 oddalającego wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 30 czerwca 2004 r. sygn. akt 6 II 1879/02 w przedmiocie zawieszenia prawa z licencji pracownika ochrony fizycznej postanawia: oddalić zażalenie U Z A S A D N I E N I E Zaskarżonym postanowieniem Sąd I instancji odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku oddalającego jego skargę. W motywach postanowienia Sąd przyjął, że okoliczności, na które powołuje się wnioskujący o przywrócenie terminu nie wskazują na brak jego winy w uchybieniu terminu. Z zaświadczenia złożonego bowiem wraz z wnioskiem wynika, że schorzenie, na które skarżący cierpi nie jest zbyt ciężkie lub dolegliwe, skoro w okresie leczenia (od września 2003 r.) koniecznym było dokonanie jedynie dwóch konsultacji lekarskich. Ponadto S. S. nie był złożony ciężką chorobą uniemożliwiającą mu sporządzenie w wymaganym terminie wniosku i mógł się poruszać. W zażaleniu S. S. wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia, uznając je za krzywdzące. Polemizując z wywodami Sądu I instancji wskazał, iż fakt, że był jedynie na dwóch konsultacjach lekarskich nie świadczy o "małej dolegliwości chorobowej", a w okresie przewidzianym na złożenie wniosku nie był w stanie uczynić tego z powodu nasilenia dolegliwości. Jako "dowód" leczenia przesłał do Sądu wraz z zażaleniem kserokopię recepty wystawionej w dniu 3 września 2004 r. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Obowiązkiem strony jest dochowanie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym. Niewywiązanie się z tego obowiązku sprawia, że czynność podjęta po upływie terminu jest bezskuteczna (art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej ustawą procesową). W sytuacji gdy strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanawia o przywróceniu terminu, przy czym to strona zobowiązana jest uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak jej winy (art. 86 § 1 i art. 87 § 2 ustawy procesowej). To zatem strona musi wykazać (uprawdopodobnić), że w czasie biegu terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym zaistniała obiektywna przeszkoda uniemożliwiająca jej dokonanie czynności, a powstanie tej przeszkody nie było spowodowane działaniem strony i było od niej całkowicie niezależne. W myśl z kolei art. 141 § 2 ustawy procesowej, w sprawach, w których skargę oddalono uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku, albo doręczenia odpisu sentencji wyroku. W rozpoznawanej sprawie nie zaistniały przesłanki obligujące Sąd do doręczenia z urzędu odpisu sentencji wyroku, a zatem termin do zgłoszenia wniosku o jego uzasadnienie biegł od dnia ogłoszenia wyroku, tj. od dnia 30 czerwca 2004 r. Skarżący z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wystąpił w dniu 27 lipca 2004 r. i z tej też daty pochodzi wniosek o przywrócenie uchybionego terminu. Składając wniosek o przywrócenie terminu skarżący zobligowany był uprawdopodobnić istnienie przeszkody uniemożliwiającej mu w czasie do 20 lipca 2004 r. wykonanie tak prostej czynności, jaką jest zgłoszenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Tej okoliczności skarżący nie uprawdopodobnił ani we wniosku, ani też w zażaleniu. Zważyć bowiem trzeba, że z zaświadczenia wystawionego przez lekarza medycyny Specjalistycznego Zespołu Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej Konsultacyjnej Poradni Deficytu Poznawczego wynika li tylko tyle, że skarżący jest pacjentem tej poradni od września 2003 r., przy czym w tym zaświadczeniu wystawionym w dniu 26 lipca 2004 r. (dzień przed złożeniem wniosku o przywrócenie terminu) nie podano, aby w interesującym dla sprawy okresie nastąpiło takie nasilenie objawów chorobowych, które uniemożliwiałoby podjęcie jakichkolwiek czynności w postępowaniu sądowym. Mieć trzeba również na uwadze i to, że od dnia podjęcia leczenia w Konsultacyjnej Poradni Deficytu Poznawczego skarżący podejmował czynności w postępowaniu sądowym (złożył podanie o przyznanie prawa pomocy i o wydanie kserokopii dokumentów). Sam fakt leczenia się w Poradni nie jest więc tą okolicznością, która miałaby skutkować przywróceniem uchybionego terminu. Nie zmienia tego osądu również to, iż we wrześniu 2004 r., a zatem już po złożeniu wniosku o przywrócenie terminu, skarżący skorzystał z pomocy farmakologicznej. Podzielając stanowisko Sądu I instancji o nieuprawdopodobnieniu okoliczności wskazujących na brak winy skarżącego w dochowaniu terminu, Naczelny Sąd Administracyjny uznał zażalenie za bezpodstawne i oddalił je mocą art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy procesowej i art. 197 § 1 tej ustawy.
P O S T A N O W I E N I E
Dnia 12 maja 2005 r.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie:
Sędzia NSA Małgorzata Korycińska po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2005 r.
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia S. S.
od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2004 r. sygn. akt 6 II SA 1879/02 oddalającego wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 30 czerwca 2004 r. sygn. akt 6 II 1879/02 w przedmiocie zawieszenia prawa z licencji pracownika ochrony fizycznej postanawia: oddalić zażalenie
U Z A S A D N I E N I E
Zaskarżonym postanowieniem Sąd I instancji odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku oddalającego jego skargę.
W motywach postanowienia Sąd przyjął, że okoliczności, na które powołuje się wnioskujący o przywrócenie terminu nie wskazują na brak jego winy w uchybieniu terminu. Z zaświadczenia złożonego bowiem wraz z wnioskiem wynika, że schorzenie, na które skarżący cierpi nie jest zbyt ciężkie lub dolegliwe, skoro w okresie leczenia (od września 2003 r.) koniecznym było dokonanie jedynie dwóch konsultacji lekarskich. Ponadto S. S. nie był złożony ciężką chorobą uniemożliwiającą mu sporządzenie w wymaganym terminie wniosku i mógł się poruszać.
W zażaleniu S. S. wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia, uznając je za krzywdzące. Polemizując z wywodami Sądu I instancji wskazał, iż fakt, że był jedynie na dwóch konsultacjach lekarskich nie świadczy o "małej dolegliwości chorobowej", a w okresie przewidzianym na złożenie wniosku nie był w stanie uczynić tego z powodu nasilenia dolegliwości. Jako "dowód" leczenia przesłał do Sądu wraz z zażaleniem kserokopię recepty wystawionej w dniu 3 września 2004 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Obowiązkiem strony jest dochowanie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym. Niewywiązanie się z tego obowiązku sprawia, że czynność podjęta po upływie terminu jest bezskuteczna (art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej ustawą procesową).
W sytuacji gdy strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanawia o przywróceniu terminu, przy czym to strona zobowiązana jest uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak jej winy (art. 86 § 1 i art. 87 § 2 ustawy procesowej). To zatem strona musi wykazać (uprawdopodobnić), że w czasie biegu terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym zaistniała obiektywna przeszkoda uniemożliwiająca jej dokonanie czynności, a powstanie tej przeszkody nie było spowodowane działaniem strony i było od niej całkowicie niezależne.
W myśl z kolei art. 141 § 2 ustawy procesowej, w sprawach, w których skargę oddalono uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku, albo doręczenia odpisu sentencji wyroku.