Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Sulimierski po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia P.T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 28 lipca 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 1678/09 w zakresie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu rozprawy w sprawie ze skargi P.T. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] lipca 2009 r., nr [...] w przedmiocie skreślenia z listy aplikantów adwokackich postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odrzucił wniosek P.T. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu rozprawy z dnia 15 czerwca 2010 r. Wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu skarżący złożył wniosek o uzupełnienie protokołu rozprawy.
W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu rozprawy jest niedopuszczalny. Zgodnie bowiem z art. 103 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej zwana p.p.s.a. strona może żądać uzupełnienia lub sprostowania protokołu na następnym posiedzeniu, nie później niż w terminie trzydziestu dni od dnia posiedzenia, z którego sporządzono protokół. Termin ten ma, w ocenie Sądu I instancji, charakter materialny, wobec czego nie ma możliwości przywracania tego terminu na zasadach przewidzianych dla terminów procesowych.
W rozpoznawanej sprawie termin do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu upływał w dniu 15 lipca 2010 r., a wobec braku możliwości złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu, Sąd odrzucił go na podstawie art. 88 p.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł P.T., domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, ewentualnie przedstawienie Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego co do zgodności art. 103 p.p.s.a. wobec aktualnej treści art. 76 p.p.s.a. z art. 45 ust. 1, art. 78 i art. 184 Konstytucji RP.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez:
1. niewłaściwe zastosowanie art. 88 p.p.s.a. polegające na odrzuceniu wniosku o sprostowanie protokołu w sytuacji braku którejkolwiek z przesłanek wymienionych w treści powołanego przepisu,
2. nierozpoznanie istoty sprawy, polegające na zaniechaniu zbadania przez Sąd I instancji faktycznej podstawy żądania wniosku, poprzez niedokonanie właściwej subsumcji twierdzeń skarżącego pod treść przepisu art. 86 § 1 p.p.s.a. oraz art. 103 p.p.s.a. stanowiące podstawę prawną złożonego wniosku,
3. naruszenie art. 141 § 4 p.p.s.a. w zw. z art. 166 p.p.s.a. poprzez zaniechanie jakiegokolwiek wyjaśnienia w treści uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, dlaczego Sąd I instancji przyjął, że art. 103 p.p.s.a. ma charakter materialnoprawny, pomimo, że to właśnie tę konstatację wskazano jako wyłączną podstawę rozstrzygnięcia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a. Sąd może postanowić o przywróceniu uchybionego terminu do dokonania czynności w postępowaniu o ile uchybienie to nastąpiło bez winy strony. Art. 87 § 2 tej ustawy nakłada obowiązek wykazania braku winy na stronę, która winna zwrócić się z odpowiednim wnioskiem do sądu, przed którym czynność miała być dokonana, wskazując okoliczności uprawdopodobniające brak zawinienia w uchybieniu. Wniosek taki złożyć należy najpóźniej w terminie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia, co wynika z art. 87 § 1 tejże ustawy. Z kolei art. 88 stanowi, iż wniosek spóźniony lub z innej przyczyny niedopuszczalny odrzuca się.