Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marzenna Zielińska po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia M. Spółki z o.o. z siedzibą w [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 4195/14 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi M. Spółki z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za utrudnianie kontroli oraz nieprzestrzeganie wymagań w zakresie znakowania środków spożywczych postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 13 stycznia 2015 r., sygn. akt VI SA/Wa 4195/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. − Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), odmówił M. Spółce z o.o. z siedzibą w [...] przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] września 2014 r. (nr [...]) w przedmiocie kary pieniężnej za utrudnianie kontroli oraz nieprzestrzeganie wymagań w zakresie znakowania środków spożywczych.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że spółka wniosła o przywrócenie terminu do złożenia skargi na wskazaną wyżej decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego, która została skarżącej doręczona w dniu 6 października 2014 r. (przy czym odbiór korespondencji pokwitowała K. G., uprawniony pracownik firmy). W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że przyczyną niezachowania terminu do wniesienia skargi była niewiedza o otrzymaniu zaskarżonej decyzji, bowiem korespondencję, w której znajdowała się decyzja, odebrała osoba nieuprawniona, która przebywała na terenie spółki i która zabrała korespondencję do domu i dopiero w dniu 6 listopada 2014 r. przyniosła ją do siedziby firmy.
Zdaniem Sądu pierwszej instancji, wskazane przez spółkę okoliczności nie uprawdopodabniają braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Sąd uznał, że osoba, która odebrała przedmiotową korespondencję w dniu 6 października 2014 r., była pracownikiem skarżącej, co potwierdza stosowna adnotacja na zwrotnym potwierdzeniu odbioru zaskarżonej decyzji oraz przystawiona pieczęć firmy. Przesłanką do przywrócenia terminu nie może być zaniedbanie pracownika zatrudnionego przez skarżącą, który nie przekazał pracodawcy w terminie odebranej przez siebie korespondencji, bowiem w przypadku, gdy strona zleca wykonanie określonej czynności zatrudnionemu przez siebie pracownikowi, wina pracownika, którego działanie lub zaniedbanie stało się przyczyną uchybienia terminu jest tożsama z winą jednostki organizacyjnej go zatrudniającej.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła M. Spółka z o.o. Strona wniosła o uchylenie tego orzeczenia. Zarzuciła naruszenie przepisów prawa w zakresie niezastosowania art. 86 § 1 p.p.s.a. w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.
W uzasadnieniu strona podniosła, że w zaistniałym stanie faktycznym nie ma mowy o winie skarżącej. Wskazała, że korespondencja zawierająca zaskarżoną decyzję została odebrana przez pracownika skarżącej, jednak osoba ta nie była w ogóle umocowana do odbioru jakiejkolwiek korespondencji, a ponadto bez wiedzy i zgody skarżącej osoba ta zabrała ze sobą do domu odebraną przez nią korespondencję. Tym samym skarżąca nie zdawała sobie sprawy z dokonania odbioru przedmiotowej decyzji, a zatem nie miała możliwości dokonania odpowiednich czynności we właściwym do tego terminie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.