Zażalenie na postanowienie WSA w W. w sprawie ze skargi M.Ś. na pismo [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w B. , nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej na modernizację gospodarstwa rolnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Joanna Kabat - Rembelska po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 7 listopada 2008 r., sygn. akt V SA/Wa 2828/08 w zakresie przekazania sprawy według właściwości w sprawie ze skargi M.Ś. na pismo [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w B. z dnia [...] kwietnia 2008 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej na modernizację gospodarstwa rolnego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie

Inne orzeczenia o symbolu:
6559
Inne orzeczenia z hasłem:
Właściwość sądu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Uzasadnienie strona 1/5

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 7 listopada 2008 r., sygn. akt V SA/Wa 2828/08 rozpoznając sprawę ze skargi M. Ś. - po przyjęciu, że zaskarżył on pismo P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w B. z dnia [...] kwietnia 2008 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy ze środków z budżetu UE - stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę według właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w B.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, że w dniu [...] września 2008 r. M. Ś. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. skargę na rozstrzygnięcie P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie w pierwszej kolejności ustalenia wymagało, jaka działalność i jakiego organu administracyjnego została w sprawie zaskarżona.

Sąd przypomniał, iż stosownie do przepisu art. 22 ust. 3 ustawy z 7 marca 2007r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (Dz. U. z 2007 r., Nr 64 poz. 427 ze zm. - dalej: ustawa o wspieraniu rozwoju (...)), w przypadku gdy nie są spełnione warunki przyznania pomocy (w ramach działań wskazanych w ustępie 1 tego artykułu), podmiot wdrażający informuje wnioskodawcę, o odmowie jej przyznania z podaniem przyczyn odmowy. Jednocześnie w art. 22 ust. 4 ustawy o wspieraniu rozwoju (...), zagwarantowano wnioskodawcom prawo do złożenia na takie pismo skargi do sądu administracyjnego, na zasadach i w trybie określonych dla aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej: p.p.s.a.).

Zatem aby skutecznie wnieść środek zaskarżenia, o którym mowa w omawianym przepisie art. 22 ust. 4 ustawy o wspieraniu rozwoju (...), sięgnąć należy - wywodził WSA - do odpowiednich regulacji p.p.s.a., określających zasady i tryb skarżenia aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4.

Zgodnie z art. 52 § 3 p.p.s.a., skargę w tym przypadku można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie 14 dni - do usunięcia naruszenia prawa. Jednocześnie w myśl art. 53 § 2 p.p.s.a., termin do złożenia skargi jest zachowany jeśli zostanie ona złożona do sądu w ciągu 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa lub jeżeli organ nie udzielił takiej odpowiedzi, w ciągu 60 dni od dnia wniesienia wezwania.

Zdaniem WSA z powyższego jednoznacznie wynika, iż wystąpienie z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa stanowi warunek wniesienia skargi do sądu administracyjnego, zaś udzielenie odpowiedzi na takie wezwanie ma już właściwie jedynie znaczenie dla oceny zachowania terminu skargi. Zauważyć bowiem należy, iż powołany art. 53 § 2 p.p.s.a. przewiduje również wypadek nieudzielenia takiej odpowiedzi. Natomiast problem natury interpretacyjnej stwarza zawarte w omawianym przepisie określenie "właściwego organu". W literaturze przyjmuje się, iż w odróżnieniu od środków zaskarżenia, o których mowa w art. 52 § 2 p.p.s.a., wezwanie do usunięcia naruszenia prawa należałoby raczej zaliczyć do kategorii środków prawnych nadzwyczajnych. Wezwanie takie nie następuje bowiem w ramach określonego toku instancji administracyjnych przez organ wyższego stopnia nad tym, który podjął akt lub dokonał czynności. Jego istotą i celem jest stworzenie dodatkowych możliwości autorewizji własnego działania przez ten organ, który podjął akt lub dokonał kwestionowanej czynności.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6559
Inne orzeczenia z hasłem:
Właściwość sądu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa