Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marzenna Zielińska po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia K. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 13 maja 2011 r., sygn. akt V SA/Wa 721/11 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] grudnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 maja 2011 r., sygn. akt V SA/Wa 721/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odmówił K. S. przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie z jego skargi na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] grudnia 2010 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania.
W uzasadnieniu Sąd I instancji podał, że w dniu [...] marca 2011 r. skarżący wniósł skargę na ww. decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Jako przyczynę uchybienia terminu podał wyjazd służbowy i pobyt poza granicami Polski w okresie od [...] lipca 2010 r. do [...] marca 2011 r. Decyzja została doręczona żonie skarżącego w dniu [...] grudnia 2010 r.
W ocenie Sądu, skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak jego winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Sąd podniósł, że wyjazd nie miał charakteru nagłego, niespodziewanego, nie dającego się przewidzieć. Pobyt za granicą związany z pracą w konsulacie był do przewidzenia i przy dołożeniu należytej staranności pozwalał na podjęcie działań zapobiegających uchybieniu terminu do wniesienia skargi, np. poprzez ustanowienie pełnomocnika, który sporządziłby skargę.
W zażaleniu K. S. zaskarżył powyższe postanowienie w całości i wniósł o jego uchylenie. Skarżący podniósł, że postępowanie trwało od kwietnia 2010 r. a decyzja została podjęta w grudniu 2010 r. i nie można było przewidzieć, że zakończy się w chwili nieobecności strony w kraju. Podkreślił ponadto, że sprawę prowadził osobiście i znał kluczowe dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, dlatego też nie ustanowił pełnomocnika. Dodał również, że ówczesna sytuacja materialna nie pozwalała na skorzystanie z profesjonalnego radcy lub adwokata.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. W piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.) należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Wniosek o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.).
W przepisie art. 86 § 1 p.p.s.a. nie określono kryteriów, według których należy oceniać zachowanie strony. Ocena braku winy została pozostawiona uznaniu Sądu. Daje to Sądowi możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, jakie uzna za istotne.
Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy jego uchybienie nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
W rozpoznawanej sprawie skarżący jako przyczynę uchybienia terminu wskazał pełnienie obowiązków służbowych poza granicami Polski w okresie od [...] lipca 2010 r. do [...] marca 2011 r.
Wskazać należy, na co słusznie zwrócił uwagę Sąd I instancji, że wyjazd nie miał charakteru nagłego, niespodziewanego. Skarżący przy dołożeniu należytej staranności, wiedząc o toczącym się postępowaniu administracyjnym (w zażaleniu wskazał, że trwało od kwietnia 2010 r. - k. 28 akt sądowych), mógł ustanowić pełnomocnika. Twierdzenia skarżącego, iż tyko on znał kluczowe dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności i żaden pełnomocnik nie byłby w stanie samodzielnie sporządzić skargi oraz wskazywanie na brak wiedzy i umiejętności żony do zastępowania w postępowaniu nie uzasadniają braku ustanowienia pełnomocnika.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Sąd I instancji zasadnie więc odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Z powyższych przyczyn, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.